Άτιμο πράγμα, ο χρόνος!

Γράφει ο “Ανώνυμος”

Άτιμο πράμα ο χρόνος. Σκληρός. Αναίσθητος. Ασταμάτητος. Δε σε περιμένει. Δε κάθεται να κουβεντιάσει μαζί σου. Δε σου δίνει καμμια σημασία. Σαδιστής. Δε τον νοιάζει αν εισαι καλά ή αν εισαι σκατά. Απλά τρέχει και παίζει μαζί σου. Φροντίζει μόνο όταν περνάς καλά να εκμηδενίζεται, κι όταν όλα είναι σκατά να τον σκουντάς στην πλάτη μήπως και ξεκουνηθεί. Δε σου δίνει περιθώρια. Σαν κανένα τρελογιατρό που απλά σε κοιτάζει να του μιλάς και στο τέλος δε σου δίνει τα χάπια..

Φθείρει σώμα, καρδιά, ψυχή. Βλέπει ζευγάρια ανθρώπων και απλά γελάει. Βλέπει ανθρώπους που ήταν ένα, να γίνονται τέσσερις και τους παρατηρεί μέχρι να γίνουν οκτώ, δεκάξι.. Ακούει τα παντα. Όλα τα μικρά και μεγάλα λόγια. Ακούει ακόμη και τη σιωπή στο τέλος.
Και πού και πού σου ψιθυρίζει μόνο στο αυτί..
«Ζήσε! Εγώ είμαι παντοτινός. Εσύ όχι..»