Θα θελα ποτέ να μην σε γνώριζα..

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου

Θα θελα ποτέ να μην σε γνώριζα.
Θα θελα να μην συναντηθούν ποτέ τα βλέμματά μας.
Θα θελα να μην μου χαμογελάσεις.
Θα θελα ποτέ να μην με αγγίξεις.
Θα θελα ποτέ να μην σε γνώριζα γιατί τώρα έχω παντού πάνω μου σημάδια σου.
Θες από τα χέρια σου που κάποτε με τόση αγάπη με κρατούσαν;
Θες από τα χείλη σου που κάποτε με έπνιγαν στα φιλιά;
Όπου κι αν κοιτάξω πάνω μου βλέπω εσένα.
Όπου κι αν κοιτάξω γύρω μου βλέπω στιγμές.
Στιγμές δικές μας, χαραγμένες ανεξίτηλα σε κάθε γωνία του μυαλού.
Όπου κι αν κοιτάξω υπάρχεις και δεν σβήνεις. Όπου κι αν κοιτάξω κάτι σε θυμίζει.
Ξέρεις πόσο πονάει αυτό;
Αλήθεια θα ήθελα ποτέ να μην σε γνώριζα.
Να μην μάθω το όνομά σου, να μην μπλεχτούν οι ζωές μας.
Να περάσεις από δίπλα μου και να μην νοιαστώ να μάθω ποιος είσαι. Να μην σε ενδιαφέρει και εσένα ποια είμαι.
Θα θελα εκείνο το βράδυ να αράξεις με τους φίλους σου και εγώ με τους δικούς μου και να μην γίνουμε ποτέ μια παρέα.
Θα θελα να έφευγες και να μην μου χαμογελούσες. Να μην με κοιτούσες.
Θα θελα να μην μου είχες κεντρίσει το ενδιαφέρον. Θα θελα και εγώ να σου περάσω τελείως αδιάφορη.
Να μην μου πεις για το χαμόγελό μου. Να μην καρφωθώ στα μάτια σου.
Να μην μου πιάσεις απαλά το χέρι, γιατί πλέον εκεί που κάποτε ήταν το χέρι σου τώρα υπάρχει ένα κενό και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ.
Θα θελα να μην σταματούσες ποτέ με το αμάξι για να μου πεις καληνύχτα χαμογελώντας, δημιουργώντας μου έπειτα τα ομορφότερα όνειρα.
Θα θελα ποτέ να μην σε γνώριζα.
Και σκέφτομαι πως θα ήταν αλήθεια η ζωή μου αν δεν σε είχα γνωρίσει ποτέ;
Θα ήταν καλύτερη;
Δεν θα είχε πόνο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Θα ήταν χειρότερη;
Δεν θα είχε εσένα, αρά ίσως και να ήταν.
Δεν θα γνώριζα τι πάει να πει προδοσία, κοροϊδία, απάτη. Και ίσως αυτό να ήταν καλύτερο.
Μα θα έλειπαν τόσα πολλά. Τόσα πολλά.
Θα έλειπες εσύ, οι στιγμές μας, τα βεγγαλικά μέσα στο κεφάλι μου και οι πεταλούδες στο στομάχι μου.
Θα έλειπαν εκείνα τα βράδια που ξημέρωναν και εμείς ήμασταν ακόμα μαζί.
Θα έλειπαν και εκείνα βέβαια που έλειπες και που δεν ήξερα που είσαι.
Και τελικά δεν ξέρω τι από τα δύο είναι καλύτερο.
Που σε γνώρισα και με έκαψες;
Ή να μην σε γνώριζα ποτέ;
Και αν δεν σε γνώριζα ποτέ θα ήμουν η ίδια;
Ίσως τελικά να είναι καλύτερα που σε γνώρισα, ίσως απλά να έπρεπε όλη μας η ιστορία να πάρει άλλη τροπή για να μην ευχόμουν σήμερα το βράδυ να μην σε είχα γνωρίσει ποτέ.