Δεν βρήκα ποτέ το θάρρος να σου πω το “σ’αγαπώ”..

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Σε γνώρισα πριν χρόνια και μου άρεσες. Σε ερωτεύτηκα.
Με πλησίασες μετά από καιρό για να με γνωρίσεις καλύτερα και αυτό με ξάφνιασε. Η αμηχανία και η ντροπή μου με εμπόδισαν να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία για να μάθει ο ένας τον άλλο και ίσως τότε να γινόσουν δικός μου, έστω και για λίγο. Έμεινες στην καρδιά μου από τη στιγμή που σε είδα ως τώρα. Δε ξέρω τι φταίει που μας άφησε χώρια και το γιατί που μας εμπόδισε να ζήσουμε αυτό το κάτι, το ελάχιστο έστω. Αρκεί καμιά φορά.
Όταν κάτι το θέλεις πολύ και λαχταράς να γίνει δικό σου αρκούν και λίγα λεπτά για να γίνεις ευτυχισμένος. Μια αγκαλιά, δυο λόγια τρυφερά πως κάτι, κάποτε ήσουν και συ για εκείνον πίστεψέ με, φτάνουν. Απολαμβάνεις και ζεις εκείνη τη στιγμή ακόμα και αν διαρκεί τόσο λίγο. Εξάλλου όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Δυστυχώς αλλά έτσι είναι. Τουλάχιστον να το ζήσεις και ας τελειώσει. Ύστερα οι αναμνήσεις θα κρατήσουν ζωντανό κάτι το οποίο θέλησες τόσο πολύ στη ζωή σου ή αγάπησες και μπόρεσες να το ζήσεις.
Δεν τόλμησα ποτέ να σου πω τι νοιώθω. Ναι σε αγάπησα και δεν βρήκα το θάρρος ποτέ να σε πιάσω στα ίσια και να στο πω. Ναι σ’ αγαπώ. Απλά να το ξέρεις.
Είναι ωραίο να ξέρεις τι νοιώθει κάποιος για σένα, όποιος κι αν είναι αυτός. Φοβόμουν την αντίδρασή σου, την απόρριψη σου. Ίσως δε με έπαιρνες στα σοβαρά και γελούσες. Ίσως απορούσες πως σε αγάπησα χωρίς να σε έχω ζήσει καθόλου. Κι όμως ποιος σου είπε ότι η αγάπη έχει οδηγίες χρήσης, όρια και καλούπια.
Όταν κάποιος σε σκέφτεται κάθε μέρα, τόσα χρόνια, του λείπεις, θέλει να σε βλέπει και του αρκεί μόνο μια σου αγκαλιά έστω, όταν θέλει να είσαι καλά ακόμα και αν ανήκεις αλλού- όσο κι αν πονάει, όταν προσεύχεται για σένα, όταν από τη φαντασία προσπαθεί να βρει ένα σημάδι πως κάτι υπάρχει και από την άλλη πλευρά, όταν θυσιάζει τη δική του χαρά για να είναι ο άλλος ευτυχισμένος… αν αυτά και άλλα τόσα που πηγάζουν από μέσα μου δεν είναι αγάπη τότε τι είναι;
Δε θέλεις να το ονομάσεις αγάπη; Κανένα πρόβλημα. Άσε με να σου πω εγώ όλα αυτά που νοιώθω και ονόμασέ τα όπως θες εσύ.
Πότε όμως; Πως; Ένα σου σημάδι ψάχνω να δω, αν κάτι είμαι κι εγώ για σένα να γαντζωθώ από κάπου για να μπορέσω να σταθώ μπροστά σου και να σου πω όλα όσα θέλω να ξέρεις.