Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου
Εκείνοι οι έρωτες που πιάνονται χέρι χέρι και βουτάνε μαζί στο άγνωστο.
Είναι ζευγάρια που δεν φοβούνται την τρύπα του ρίσκου.
Δεν δειλιάζουν μπροστά στο άγνωστο και το απρόσιτο.
Όχι γιατί δεν γνωρίζουν τους κινδύνους που αυτό ελλοχεύει, αλλά γιατί ξέρουν ότι μαζί μπορούν να κολυμπήσουν και στα βαθιά.
Ο ένας αποτελεί τα μπρατσάκια του άλλου στις φουρτούνες και στις απότομες βαθιές τάφρους που κρύβονται στο ταξίδι τους.
Δεν ζουν ο ένας χωρίς τον άλλον και δεν αφήνουν την σχέση τους σε λήθαργο.
Θέλουν, μπορούν και τελικά καταφέρνουν να ξεπεράσουν εμπόδια, κριτικές και κακιές γλώσσες.
Δεν τους καθορίζει ο χρόνος της σχέσης τους αλλά η ποιότητα της.
Έχουν υποφέρει σε άλλες αγκαλιές και νιώθουν ότι βρήκαν το λιμάνι τους.
Μπορούν να τα φέρουν όλα τούμπα στην ζωή τους αρκεί να είναι μαζί.
Αλλάζουν σπίτι, δουλειά, εμφάνιση ακόμα και χώρα για χάρη της μιας ευκαιρίας που έχουν να πετύχουν μαζί.
Δεν μένουν στα προσιτά και τετριμμένα αλλά παίζουν το παιχνίδι τους στην άκρη του γκρεμού με μοναδικό έπαθλο το δικό τους «μαζί».
Αξίζουν τον θαυμασμό και την ενθάρρυνση μας και όχι την κριτική για τις επιλογές τους.
Πάντα θα βρεις πολλά να πεις σε ένα ρίσκο που εσύ δεν μπόρεσες να πάρεις, άραγε όμως θα το άντεχες και να το έπαιρνες;
Δεν είναι εύκολο αυτό που δημιουργεί ένας αληθινός έρωτας, γιαυτό χειροκροτήστε αυτά τα ζευγάρια και βοηθήστε τα να τα καταφέρουν.
Υ.Γ. : Αφιερωμένο σε δύο αγαπημένους φίλους, που ρίσκαραν και τα κατάφεραν.
Καλή αρχή και πάντα μαζί!