Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Νεκρό, σαν τα μέσα του και το άφησε να τσουλάει μονό του, νεκρό, σαν και εκείνον.
Θαρρείς πως έχει βάλει αυτόματο πιλότο και πάει μόνο του.
Δεν ξέρει πως, δεν βλέπει πως.
Τίποτε άλλο !
Είναι το τραπέζι τους ! Εκεί καθόταν μαζί της! Εκεί περνούσαν ώρες, όμορφες ώρες, σαν και εκείνη, τώρα είναι άδειο.
“Τι να το κάνω που μου έδωσες πολλά, μια νύχτα ζόρικη τα πήρες όλα πίσω”, του λέει το ηχείο.
Σκάσε! Φωνάζει το βλέμμα του, στο ηχείο το λέει.
Σαν και εκείνον.