Δεν ξέρω πώς, μα σε ξεπέρασα..

Γράφει η Μόνια Μακρή

Μου φάνταζε σαν ένα κακό όνειρο η σκέψη και μόνο, να βαδίζω μονάχη και το χέρι μου να ψάχνει το δικό σου. Να μιλώ και ως αντίλαλο να μην ακούω τη δική σου φωνή. Να γεύομαι στιγμές της καθημερινότητας και να μην έχω που να γκρινιάζω για αυτή τη ρουτίνα που βουτήξαμε και που στο στο τέλος .. μας έπνιξε!

Κι εκεί που όλα είχαν χαθεί.. εκεί που έγινα σκιά του εαυτού μου.. μπήκε ο ήλιος από τις γρίλιες του παντζουριού και χάιδεψε τα βλέφαρα μου. Δεν γύρισα πλευρό. Άνοιξα τα μάτια και κοιτούσα κατάματα ώσπου να τυφλωθώ.

Κι ενώ περνούσαν τα λεπτά.. αντί να τυφλωθώ, εγώ βρήκα το φως μου!

Σηκώθηκα, πλύθηκα, έβαλα το αγαπημένο μου τζιν, το αγαπημένο μου άρωμα και κάθισα στη βεράντα .. έξω.. στον ήλιο, να σχεδιάσω τη ζωή μου απ’ την αρχή!!

Και κοίτα φίλε μου πώς το ανάθεμα από τα χείλη έγινε γλυκιά προσμονή για το αύριο και τα δώρα του..

Ξεκίνησα να αγαπώ τον εαυτό μου και να αποδέχομαι με χαρά πτυχές της προσωπικότητας μου που είχα σχεδόν ξεχάσει..

Πηγαίνω στο σινεμά και επιλέγω τη θέση στην 20η σειρά και όχι στην 12η που προτιμούσες εσύ! Και παίρνω και την αγαπημένη μου γρανίτα. Γρανίτα φράουλα που δεν άντεχες ούτε να μυρίζεις!

Ξεκίνησα εξορμήσεις στη θάλασσα αδιαφορώντας για τις ατελείωτες ουρές στην Εθνική Οδό. Όχι άλλο βουνό βρε αδερφέ! Δε θα τρέχω πια από πλαγιά σε πλαγιά για να κάνω το χατίρι το δικό σου.

Και η μουσική τέρμα στο αμάξι! Τέρμα και τα παράθυρα να ανεμίζουν τα μαλλιά και να τραγουδώ με πάθος τα τραγούδια που παίζουν από το στικάκι με την αγαπημένη μου συλλογή!

Θα απλώνω την πετσέτα στην αμμουδιά και θα ξαπλώνω μισό μέτρο από κει που σκάει το κύμα! Όχι άλλες ξαπλώστρες . Η θάλασσα δε θέλει οργάνωση. Η θάλασσα θέλει ανοιχτό μυαλό και τρελή καρδιά!

Στο σπίτι θα βάψω τους τοίχους βιολετί και πράσινο της μέντας. Και τα βάζα θα έχουν ολόφρεσκα λουλούδια. Γαρύφαλλα και χρυσάνθεμα που αγαπώ! Θα αγοράσω και το ηλεκτρικό μπρίκι που πάντα ήθελα ! θα φτιάχνω κάθε πρωί τον ελληνικό καφέ μου και θα ξεκινώ όπως εγώ γουστάρω τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ μέρα!

Και οι συνομιλίες με τις φίλες μου δε θα είναι πια σε σίγαση για να μην ενοχλείσαι! Θα έχουν τη θέση που τους αξίζει ! Και οι βόλτες για ψώνια θα είναι διασκέδαση!

Θα κοντοστέκομαι στις βιτρίνες και θα χαζεύω την ατίθαση τούφα από το μέτωπό μου και δε θα βιάζομαι να την τιθασεύσω πριν πέσει το βλέμμα σου πάνω μου. Και θα αγοράσω τα μπόχο ρούχα που τόσο μου αρέσουν μα δεν ταίριαζαν στη δική σου αισθητική.

Και θα συμφιλιωθώ με μένα. Και θα ανοίξω την καρδιά μου να κλείσω μέσα της.. νέες ευκαιρίες, νέες γνωριμίες, νέους προορισμούς που θα με φέρουν πια κοντά στην αγάπη..δίχως να αφήνω πίσω μου ΕΜΕΝΑ!

Ε, λοιπόν.. ξέρεις κάτι;

Δεν ξέρω πώς, αλλά σε ξεπέρασα και τώρα ξεκινάω την ζωή μου από την αρχή!