Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Ο άντρας δεν είναι φύλο. Είναι ρόλος. Και μάλιστα πρωταγωνιστικός.
Δεν γεννιέσαι άντρας. Γίνεσαι!
Και δεν γίνεται με τους μύες, ούτε με τη φωνή σου όταν υψώνεται.
Γίνεται με τον τρόπο που στέκεσαι στη ζωή.
Με το πώς κρατάς τον λόγο σου, πώς ζητάς συγγνώμη, πώς προστατεύεις, πώς φεύγεις όταν πρέπει να φύγεις, και πώς μένεις όταν χρειάζεται.
Ο άντρας δεν είναι ο δυνατός.
Είναι αυτός που αντέχει όταν όλοι οι άλλοι λυγίζουν.
Που δεν φοβάται να κλάψει, που δεν ντρέπεται να πει “σε αγαπάω”.
Είναι αυτός που κρατάει σταθερό το τιμόνι, όταν η ζωή μοιάζει να βγαίνει από τον δρόμο.
Ο άντρας δεν είναι “μάγκας”.
Είναι κύριος.
Με τη γυναίκα του, με τους φίλους του, με τον εαυτό του.
Είναι ρόλος πρωταγωνιστικός.
Και δεν παίζεται για το χειροκρότημα.
Παίζεται για το βλέμμα των παιδιών σου, για τον σεβασμό της γυναίκας σου, για τη ήσυχη συνείδησή σου όταν πέφτεις για ύπνο.
Και αν σε ρωτήσουν ποτέ τι σημαίνει να είσαι άντρας…
Μην απαντήσεις.
Ζήσε έτσι, ώστε να μη χρειάζεται να το πεις.
