Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Η φετινή επιλογή της Κλαυδίας στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, ήταν κάτι παραπάνω από εύστοχη. Ήταν ιδανική. Μια κοπέλα 22 ετών, με απίστευτη φωνή, σεμνότητα και ήθος, επέλεξε να τραγουδήσει ένα τραγούδι για τις χαμένες πατρίδες και τον ξεριζωμό των Ποντίων. Με στίχο, επιτέλους ελληνικό, εμφάνιση δωρική και καθοδηγητή το Φωκά Ευαγγελινό, πραγματοποίησε συγκλονιστική εμφάνιση και δίκαια πέρασε στον τελικό της Eurovision!
Σε ένα υποβαθμισμένο διαγωνισμό, ειδικά τα τελευταία χρόνια, με τις κιτς ή τις προκλητικές εμφανίσεις να αποτελούν τον κανόνα, η εμφάνιση της Κλαυδίας ξεχώρισε σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Κατάφερε να την συζητούν όλοι, όχι για τα πόδια, την πλάτη ή το στήθος της, αλλά μόνο για την φωνή της. Ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω στο νόημα των στίχων που τραγουδούσε, κουβαλώντας μια Ελλάδα στις πλάτες της, δείχνοντας σεβασμό αλλά και πλήρη συναίσθηση του πολιτισμικού φορτίου που μετέφερε.
Ανεξάρτητα από την θέση που θα καταλάβει (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει διεξαχθεί ακόμη ο τελικός) είναι άξια συγχαρητηρίων. Η δυνατή της ερμηνεία κατόρθωσε να αγγίξει τις καρδιές των Ευρωπαίων και να κάνει πολλούς να δακρύσουν από συγκίνηση.
Δεν είναι λίγο, σε μια Ελλάδα τόσο πίσω σε πολλούς τομείς (υγεία, παιδεία, οικονομία), σε σχέση με τους υπόλοιπους ευρωπαίους, να ακούγονται διθυραμβικά σχόλια σε ένα διαγωνισμό τραγουδιού (έστω και αυτής της ποιότητας). Μην ξεχνάμε ότι από εμάς κάποτε ξεκίνησε ο πολιτισμός και οφείλουμε κάποια στιγμή να σταθούμε στο ύψος του ένδοξου παρελθόντος μας. Εξάλλου, όπως είχε πει και μια ψυχή : «εμείς οι Έλληνες, όταν θέλουμε, μπορούμε».
Αστέρι μου, Κλαυδία μου, μας συγκίνησες όλους! Είσαι η νικήτρια στις καρδιές μας!
