Γράφει η Κέλλυ Σεφέρου
Η ζήλεια είναι ένα συναίσθημα, το οποίο οι περισσότεροι λίγο πολύ έχουμε βιώσει σε συγκεκριμένες καταστάσεις της ζωής μας. Κάποιες φορές γίνεται ζόρικη και δύσκολα δαμάζεται και άλλες πάλι βρίσκει τον τρόπο να εξαφανίζεται γρηγορότερα από το προβλεπόμενο. Και στις δύο περιπτώσεις συνοδεύεται από θλίψη, ντροπή, οργή, ανασφάλεια, φόβο και απόγνωση. Στην κορυφή όμως όλων αυτών των δυσάρεστων συναισθημάτων βρίσκεται η χαμηλή αυτοεκτίμηση, που κυριεύει το άτομο, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τι είναι πραγματικά εκείνο που ζηλεύει, εάν είναι λογικό να νιώθει έτσι και τι είναι αυτό που οδήγησε σε αυτή την αντιπαλότητα με τον ίδιο του τον εαυτό!
Το έξαλλο πανηγύρι της ανασφάλειας.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι θα γινόταν, εάν στον κόσμο του σήμερα υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, που επιθυμούσε τη δική του ευτυχία περισσότερο από όσο επιθυμούσε τη δυστυχία των άλλων; To μόνο σίγουρο είναι, πως σε μερικά χρόνια από τώρα θα είχαμε καταφέρει να δημιουργήσουμε έναν επίγειο παράδεισο! Έναν παράδεισο από ανθρώπους, που θα βασίζονται στα δικά τους όνειρα, τις δικές τους επιθυμίες και κάθε είδους αποτυχία θα σήμαινε ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία τους! Πόσο λάθος αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις που βιώνουμε λοιπόν πολλές φορές; Mε πόση λιγοψυχία ερμηνεύουμε την πραγματικότητα μας, κατατρεγμένοι από τους φόβους μας και τις λανθασμένες αντιλήψεις μας;
H ζωή είναι απλή και όσο και αν μοιάζουν οι απαιτήσεις της πολλές φορές ζόρικες, πίσω από τις δυσκολίες της, τις περισσότερες φορές βρισκόμαστε εμείς, που δεν την βοηθάμε να δει την αλήθεια όπως ακριβώς είναι, στηριζόμενοι στις θορυβώδεις ανασφάλειες μας!
Μπορούν να αλλάξουν αυτοί, που ζηλεύουν υπερβολικά;
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η συμπεριφορά του ζηλότυπου ανθρώπου έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τους φόβους και τις ανασφάλειες του και όχι απαραίτητα με την συμπεριφορά του άλλου. Τα θεμέλια της ζήλιας συνήθως προκύπτουν και εμφανίζονται από την παιδική κιόλας ηλικία και έχουν την τάση να σχετίζονται κατά πολύ με την οικογενειακή κατάσταση του κάθε ατόμου. Αν εισπράξαμε, για παράδειγμα, ασυνέπεια από τις γονικές μας σχέσεις, είναι αρκετά πιθανό ανά διαστήματα να γινόμαστε καχύποπτοι και ανασφαλείς, καθώς περιμένουμε ότι θα επαναληφθεί η συμπεριφορά αυτή. Αν δεν ανατραπεί αυτό το συναισθηματικό κλίμα είναι πιθανόν η καχυποψία να αποτελέσει το βασικό συναίσθημα των σχέσεων μας.
Καθοριστικό ρόλο στην μετρίαση και φυσικά στην εξάλειψή της ζήλειας, είναι ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε για αυτήν! Ένας αρκετά απλός και συνάμα αποτελεσματικός τρόπος για να συμβεί αυτό, είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι η ζήλεια, που αισθανόμαστε την στιγμή που εμφανίζεται, ενδόμυχα το μόνο που αναζητά είναι την βεβαιότητα, πως μπορεί να ελέγξει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Κατανοώντας πως όλο αυτό είναι απλά μια ψευδαίσθηση, δημιουργούμε με αργά αλλά σταθερά βήματα σχέση εμπιστοσύνης απέναντι στον εαυτό μας και αυτό το βήμα αν και απλό είναι αρκετά αποτελεσματικό, γιατί το συναίσθημα της ζήλειας παύει πλέον να παραμένει κρυφό! Είναι εδώ, μας φορτίζει συναισθηματικά και παρότι υπάρχει, εφόσον αναγνωρίζεται, μπορεί πλέον εξίσου εύκολα να αποδυναμωθεί, βοηθώντας μας να δούμε καθαρά, να αναγνωρίσουμε το λάθος μας και να οδεύσουμε στην εξάλειψή κάθε είδους αρνητικού συναισθήματος!
Τονωτική ένεση ή δηλητήριο;
Eάν η ζήλεια δεν μεταφράζεται σε φθόνο, δεν περιστοιχίζεται από χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν προκαλεί στο ίδιο το άτομο μιας ανεξέλεκτης μορφής συναισθηματική αστάθεια, τότε είναι αρκετά πιθανό να μεταφράζεται σε “τονωτική ένεση”, που θα βοηθήσει τις σχέσεις αλλά και το ίδιο το άτομο να επαναπροσδιορίσει την πορεία του, τα θέλω του και όλα εκείνα που τον κάνουν να βιώνει την καθημερινότητα αρνητικά. Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, δεν σημαίνει πως η ζήλεια είναι ένα ανύπαρκτο και μη ρεαλιστικό συναίσθημα. Αντιθέτως, βρίσκεται στα πλαίσια της αυτοβελτίωσης και είναι εδώ για να μας κάνει καλύτερους! Εάν ωστόσο η ύπαρξή της συνεχίζεται ανελέητα, δημιουργώντας δυσμενείς κύκλους συμπεριφορών και μοτίβων σκέψεων, τότε επρόκειτο για “δηλητήριο”, που μόνο στόχο έχει να μολύνει τις σχέσεις μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό!
5 τρόποι να πεις αντίο στο συναίσθημα της ζήλειας.
1. Εμπιστοσύνη.
Εάν επρόκειτο για κάποια ερωτική ή φιλική σχέση, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να ξεπεραστεί η ζήλεια είναι να αναρωτηθείς, εάν η σχέση σας εμπεριέχει εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια. Εάν αισθάνεσαι το αντίθετο, αναρωτήσου τι πάει λάθος και με ποιόν τρόπο διατίθεσαι να φέρεις μια θετική αλλαγή!
2. Αναγνώρισε το συναίσθημα.
Όταν η ζήλεια ξαναχτυπήσει την πόρτα σου, μην τρέξεις πάλι να της ανοίξεις! Με πλήρη επίγνωση της κατάστασης και ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό σου, αποδυνάμωσε την ύπαρξή της και τις δυσάρεστες προθέσεις της!
3. Μάθε από τα λάθη σου.
Γιατί ζηλεύεις; Ποιος και γιατί σου προκάλεσε αυτό το συναίσθημα; Aν βρεις την ρίζα του προβλήματος, τότε υπάρχει και τρόπος να πάψεις να επηρεάζεσαι αρνητικά από αυτήν. Αρκεί να εστιάσεις στον εαυτό σου και σε όλα εκείνα που σε κάνουν να νιώθεις έτσι!
4. Γίνε ένα με το παρόν!
Αποστασιοποιήσου από καταστάσεις φορτικές και ζηλόφθονες. Ηρέμησε, έλεγξε τα συναισθήματά σου, ζήσε στο παρόν όπως επιθυμείς και ότι σε κάνει να μελαγχολείς βρες λύσεις να το διώξεις μακρυά σου!
5. Θετική σκέψη τώρα!
Εστίασε στα θετικά του εαυτού σου. Σε όλα εκείνα που έχεις, σε εκείνα που θεωρείς πολλές φορές δεδομένα και φυσικά σε όλα εκείνα που είχες την τύχη έως τώρα να ζήσεις! Τα συναισθήματά σου μπορεί να είναι υπαρκτά και κατανοητά, όταν μονίμως όμως τα εκμηδενίζεις, εκμηδενίζεις και τον εαυτό σου! Πάψε να ανέχεσαι σιωπηλά την αρνητική εκδοχή σου! Είναι καιρός να χαμογελάσεις!
Τίποτα στη ζωή δεν μας χαρίζεται!
Πρέπει να πονέσεις και αν χρειαστεί να πολεμήσεις για να φτάσεις στην Ιθάκη σου!
– Ουμπέρτο Έκο.
