Εσύ, που εξαφάνισες κάθε αλήθεια με τα ψέματά σου.
Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.
Καινούρια μέρα, καινούρια χαμόγελα, καινούρια βήματα στα όνειρά μας.
Πόσο πάει ένα χαμόγελο, θα μου πεις;
Εκείνο που δεν μου δωσες φεύγοντας.
Εκείνο που αρνήθηκες να πλησιάσεις.
Εκείνο που δεν έβαλες όταν παραχάραξες την ευτυχία σου.
Κι όχι ότι πιστεύω ότι η αξία του ανθρώπου φαίνεται στον τρόπο που φεύγει.
Η αξία του ανθρώπου φαίνεται μέσα στην σχέση.
Απ’ τις αλήθειες που θα πει, απ’τα ψέματα που θα ξεφουρνίσει.
Γιατί τα ψέματα κάποια στιγμή, όταν δεν γίνονται πράξη, αποκαλύπτονται.
Κι εσύ είχες πάντα ένα ψέμα στο στόμα σου, αυτό που στην τελική αποδείχθηκε.
Δεν σου λέω λυπάμαι, δεν σου λέω ότι το περίμενα, αλλά εντύπωση μου κάνει η ευκολία των λέξεων που προφέρετε.
Λες και κάποιος σας ζήτησε να πείτε το γλυκό σας ψεματάκι.
Κι αρνούμαι να θυμάμαι τα λόγια σου, γιατί λόγια έμειναν και δεν πέρασαν ποτέ στην πράξη.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση απ’ το να αντιληφθείς κάποια στιγμή, ότι έδωσες ψυχή και συναίσθημα σε άτομα που δεν τους άξιζε ούτε ένα σου βλέμμα.
Υπάρχουν άτομα που έχουν χτίσει την ζωή τους πάνω σε μια ουτοπία πλασματική, οπότε και τα συναισθήματά τους είναι πλασματικά.
Λένε λόγια για να λένε και ίσως για εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή που τα λένε, ίσως λέω, να έχουν κάποια υπόσταση.
Αλλά όταν δεν είναι αληθινά τα λόγια και δεν γίνουν ποτέ πράξη, τα παίρνει ο άνεμος και τα κάνει σκόνη.
Μην δίνεις αξία και υπόσταση σε άτομα που έπαιξαν με την ψυχή σου, σε άτομα που δεν άξιζαν ούτε το ψέμα σου, σε άτομα που χτίζουν όνειρα θερινής νυκτός.
Μην σκορπίζεις την ψυχή σου σε σάπια όνειρα,
σε στιγμές που πέρασαν και πίσω δεν θα γυρίσουν ποτέ.
Κι αν γυρίσουν μην ρίξεις ούτε ένα βλέμμα, δεν το αξίζουν.
Μέσα στα ψέματα θα ζουν, γιατί έχουν αφομοιωθεί απ’ αυτόν τον τρόπο ζωής και πιστεύουν ότι είναι αληθινός και ιδεατός.
Δεν κατάλαβες ποτέ, ότι το λάφυρό τους ήσουν;
Πλιάτσικο κάνουν, μέσα στις ψυχές, για να νιώσουν κι αυτοί ότι αγαπήθηκαν, με όποιο κόστος.
Πουλάνε όνειρα φούξια με κόκκινες κορδέλες.
Αλλά θα έρθει η στιγμή που η ζωή θα τα επιστρέψει.
Γιατί η ζωή είναι ένας αντικατοπτρισμός.
Ότι σπέρνεις, θερίζεις.
Κι αν σπείρεις ψέμα και πόνο, θα στο φτύσει κατάμουτρα.
Γι’ αυτό σου λέω, δεν έχει σημασία πως έφυγες, γιατί μπορεί να έφυγες σαν κύριος ή κυρία.
Σημασία έχει πώς ήσουνα μέσα στην σχέση, μέσα στην ζωή, μέσα στην αλήθεια, μέσα στο ψέμα.
Γιατί στην ουσία το ψέμα διαγράφει όλες τις αλήθειες και είναι αυτό που απομένει.