Μου αρκεί να νιώθω πόσο με θέλεις, κι ας μην το πεις ποτέ

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου

Μόνο κράτα με. Μου αρκεί αυτό. Μου αρκεί να νιώθω τα χέρια σου γύρω απ’τη μέση μου να με κρατάνε και να με σφίγγουν πάνω σου. Να κολλάς το γυμνό κορμί σου πάνω στο δικό μου.

Δε θέλω να ακούσω πόσο με θέλεις. Θέλω να το νιώσω. Θέλω να νιώσω τα δάχτυλά σου να βυθίζονται στο δέρμα μου. Να αφήνεις πάνω μου σημάδια, που ο χρόνος δεν τα ξεθωριάζει. Να αφήνεις στο λαιμό μου ανάσες από έρωτα και καύλα. Να σε νιώθω να καις, να σε μυρίζω και να μαστουρώνω.

Μου αρκεί να βλέπω τα μάτια σου, να με κοιτάνε όπως δεν κοίταξαν πότε καμία. Να με κρατάς δυνατά, σαν να παλεύεις να παγώσεις το χρόνο για να μείνουμε για πάντα εκεί. Για πάντα εμείς. Για πάντα έτσι.

Μου αρκεί…κι ας μη σ’ ακούσω ποτέ να μου λες πόσο με θες.