Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Θέλω να κάνουμε μια απόδραση. Άκουσε με. Μη τα παρατάς σε κάθε δυσκολία που συναντάς και κάθεσαι να κλαις. Δε βγαίνει τίποτα όσο και να κλάψεις.
Η ζωή έχει πολλές φουρτούνες. Πρέπει να είσαι πολύ καλός καπετάνιος για να καταφέρεις να βγεις στη στεριά και μάλιστα να βγεις γερός και δυνατός μετά από όλες τις τρικυμίες που θα περάσεις. Γεννηθήκαμε για να αντέχουμε πολλά, αλλά πόσα να αντέξει να ζήσει κανείς. Το ξέρω δεν είναι εύκολο. Η ψυχή κάποια στιγμή κουράζεται, εξαντλείται και θέλει λίγο να χαλαρώσει, να ξεφύγει από ότι τη βασανίζει. Θέλει να βρει ένα μέρος κάπου να ξεχαστεί έστω για λίγο, να γαληνέψει.
Πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες αλλά πρέπει να ελπίζουμε πως κάθε φορά θα τα καταφέρνουμε. Αν όμως δε τα καταφέρουμε μια φορά δε πρέπει να μας παίρνει από κάτω.
Δώσε μου το χέρι σου και πάμε να τρέξουμε μακριά από όλους και όλα έστω και για λίγο. Θα δεις θα σε βοηθήσει. Πάμε μια βόλτα στην εξοχή να πάρουμε καθαρό αέρα.
Μύρισε τα λουλούδια, άκουσε τα πουλιά τριγύρω πως κελαηδούν.
Αφέσου και έλα να σιγοτραγουδήσουμε το αγαπημένο σου τραγούδι, ξέγνοιαστα και ανέμελα όπως όταν είμασταν παιδιά.
Χαμογέλασε και έλα να κάνουμε μια αναδρομή σε αναμνήσεις του παρελθόντος. Τότε που κάναμε σκανταλιές θυμάσαι; Τότε που δεν είχαμε τίποτα να μας βαραίνει και να μας στεναχωρεί, τότε που όλα ήταν πιο ωραία… και καθώς μου διηγείσαι ξανά ζεις στιγμιαία το τότε και ξεχνάς το τώρα.
Κλείσε τα μάτια σου και ξεκίνα να διηγείσαι.
Όταν μετά ανοίξεις τα μάτια σίγουρα θα νιώσεις καλύτερα από πριν. Γι’ αυτό μια γρήγορη λύση για κάθε πρόβλημα είναι μια απόδραση από τα ζόρια της καθημερινότητας.