Γράφει η Κική Γ.
Λόγια, υποσχέσεις, πέταλα που χάθηκαν στον άνεμο..
Εύκολα λόγια, αβίαστα, χωρίς σκέψη, χωρίς ουσία, χωρίς συναίσθημα.
Ίσα ίσα να ειπωθούν και να χαθούν την ίδια στιγμή. Παγίδα! Πληγή μεγάλη κι ανεπανόρθωτη στις ευκολόπιστες, ανοχύρωτες και ευαίσθητες ψυχές!
Με ποιο δικαίωμα τσαλακώνετε όλοι εσείς και κουρελιάζετε και τσαλαπατάτε, όποιον ρομαντικό, αληθινό, ευαίσθητο, ανθρώπινο, έχει απομείνει μέσα στην απανθρωπιά, τη δηθενιά, το ψέμα και τη διπροσωπία;
Ίσα ίσα να ικανοποιήσετε τα ψεύτικα, απάνθρωπα και πρόσκαιρα θέλω σας ώστε να επιβεβαιώσετε τον κομπλεξικό κι άθλιο χαρακτήρα σας..
Μετά τα γνωστά. “Το ξανασκέφτηκα, δεν ήταν σωστό, δεν κατάλαβες, ζούσα τη στιγμή, παρασύρθηκα.”
Φτηνά ανθρωπάκια, κενά, ανασφαλή. Ποτέ δεν θα βρείτε φως στο σκοτάδι που ζείτε, ποτέ δεν θα ζήσετε, ποτέ δεν θα νιώσετε! Σας λυπάμαι!