Τα όνειρα σε εκδικούνται, όταν τα παραβλέπεις!

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη

Τα όνειρα μας κάποια μέρα θα πάρουν εκδίκηση. Θα μας εκδικηθούν που τα παραβλέπουμε, που δεν τους δίνουμε τη σημασία που τους αρμόζει. Αυτά ξημεροβραδιάζονται μπας και μας κάνουν να καταλαβουμε τι ακριβώς συμβαίνει στα άδυτα του μυαλού και της ψυχής μας και εμείς ούτε καρφάκι.

Μη σας πω πως τα βάζουμε και μαζί τους γιατί ξυπνάμε και λέμε τι όνειρο ήταν πάλι αυτό και δεν κοιμήθηκα όλη νύχτα. Δεν φταίνε τα όνειρα μας, εμείς φταίμε που καταπιέζουμε ένα σωρό απωθημένα και καημούς.

Δεν μπορείς όμως να καταπιέζεις ΚΑΙ τα όνειρα σου, γι’αυτό τον λόγο σου φταίνε και τα βάζεις μαζί τους. Γιατί εκεί που χαλαρώνεις και αφήνεσαι να σε παρασύρει το γλυκό σκότος της νύχτας, εκεί εισβάλλουν και κάνουν τα δικά τους. Προσπαθούν να σου δείξουν αυτά που ποθείς όταν έχεις πια χαλαρώσει τις άμυνες σου και δεν θα μπορείς να τους υποδείξεις τίποτα. Βρίσκεσαι στο έρμαιο τους, παραδομένος σε πόθους, θέλω και απαγορευμένα ίσως μονοπάτια που φεύγουν από τα αδιέξοδα της λογικής για να καταλήξουν στα ανέμελα σοκάκια της καρδιάς και του ονείρου.

Τα όνειρα που μοιάζουν τόσο αληθινά, που σε ξυπνούν με μια νότα νοσταλγίας και καρτερικότητας, είναι εκείνα που εύχεσαι να μην τα είχες δει, να μην σε είχαν ταξιδέψει, γιατί ξέρεις πως θα παραμείνουν όνειρα άπιαστα που θα επανέρχονται μέχρι να πραγματοποιηθούν.

Τολμάς να τα αποφύγεις;