Στο τέλος της μέρας, να μην έχεις ούτε απωθημένα, ούτε αμφιβολίες..

Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος

Η γιαγιά μου συνήθιζε να λέει, ότι: «η ζωή με όλα της τα βάσανα, πάλι γλυκιά είναι». Αντίστοιχα ακούμε τις φράσεις:«η ζωή είναι λίγη και λήγει, καν την να αξίζει» ή «αν θες να εκτιμήσεις τη ζωή, κάνε μια βόλτα σε ένα νοσοκομείο ή νεκροταφείο». Όλα αυτά τα λόγια, υποδηλώνουν την μοναδικότητα της παρουσίας μας, σε αυτό τον κόσμο, και μας «προτρέπουν» ένα πράγμα, να ζήσουμε.

Για να ζήσεις όμως, και δη καλά, πρέπει να αντιμετωπίσεις τη ζωή σου ως ταξίδι. Ένα ταξίδι με προορισμούς, στάσεις, καλές και κακές στιγμές, αλλά με ένα και μόνο στόχο. Να περάσεις όσο το δυνατόν καλύτερα. Το ταξίδι αυτό δεν θα είναι εύκολο, ούτε ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Κάποιες στιγμές θα είσαι χαρούμενος και θα θέλεις να «σταματήσει» ο χρόνος. Άλλες πάλι, θα είσαι θλιμμένος και θα νιώθεις ότι «δεν περνά» ο καιρός. Σε αυτό το σημείο θα χρειαστείς σωστή διαχείριση, για να μπορέσεις να πας παρακάτω και να εξελιχθείς. Αυτό είναι το νόημα, εξάλλου, στη ζωή. Να εξελίσσεσαι.

Σε αυτό το ταξίδι δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης και σίγουρα ο τρόπος που θα το ζήσεις αφορά αποκλειστικά εσένα! Θα συναντήσεις ανθρώπους καλούς και ευγενικούς, που θα ευχαριστείς το Θεό που θα είναι στη ζωή σου. Θα συναντήσεις όμως και άτομα τοξικά, που δεν θα θέλουν το καλό σου και θα προσπαθήσουν να σου χαλάσουν αυτό το όμορφο ταξίδι. Το κατά πόσο θα τους το επιτρέψεις, έγκειται σε σένα !

Υπάρχει ένα πολύ ωραίο ρητό που αναφέρει ότι :«οι άνθρωποι ό,τι και να κάνεις, θα βρουν κάτι να πουν για σένα». Κρατώντας λοιπόν αυτό ως δεδομένο, κοίτα να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν και σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Επίλεξε τους σωστούς ανθρώπους δίπλα σου, άσκησε το επάγγελμα που σε ευχαριστεί και κοίτα να βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου.

Φρόντισε επίσης να ζεις με τον τρόπο που θέλεις και όχι με αυτόν που σου υποδεικνύουν! Αυτό πρακτικά σημαίνει: «άκου όσους σε αγαπούν και είναι δίπλα σου, αλλά ακολούθησε το δικό σου μονοπάτι. Αυτό το ένα, το μοναδικό».

Τέλος ανάλαβε την ευθύνη της ζωής σου. Δεν αποτελεί γνώρισμα ώριμου και ισορροπημένου ανθρώπου, το να θεωρεί πάντα τους άλλους υπεύθυνους, βγάζοντας έξω από το «χορό» τον εαυτό του.

Γιατί, στο τέλος της ημέρας, είναι ωραίο να λες «έζησα αυτά που ήθελα και όπως τα ήθελα» και να μην έχεις ούτε απωθημένα, ούτε να αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν έπραττες διαφορετικά.