Στους μεγάλους έρωτες, δεν χωράνε καθωσπρεπισμοί μωρό μου..

“Είμαι άυπνη, βρώμικη, κουρέλι…
Δεν είμαι για πουθενά.
Έχω ανάγκη την ανάσα σου στα ρουθούνια μου!
Την αγκαλιά σου!
Εσένα…”

Πόσες φορές δεν θα ήθελες να έχεις στείλει ένα τέτοιο μήνυμα που από την άλλη μεριά να είναι εκείνος που αγαπάς; Και να συνεχίσεις να του μιλάς λέγοντας του όλα αυτά που νιώθεις. Και το μόνο που θα έχει να σου πει θα είναι μια λέξη με επτά γράμματα “έρχομαι”. Πόσο απλή λέξη με πόση αγάπη κρυμμένη μέσα της…
Ξέρω πως μόνο εσύ θα μπορούσες να με δεχτείς έτσι. Ξέρεις γιατί; Γιατί πολύ απλά με αγαπάς. Δεν σε νοιάζει να με βλέπεις μόνο φτιαγμένη. Πάντα είμαι όμορφη για εσένα. “Δεν χρειάζεσαι φτιασίδια” μου είχες πει. Δεν χρειάζονται για εσένα αγάπη μου.

Εσύ με δέχεσαι και πιωμένη και βρώμικη και με την καρδιά μου σπασμένη και πάντα για εσένα είμαι όμορφη. Πάντα! Δεν έχουν σημασία τα στολίδια και τα πολλά πολλά. Χωρίς να ρωτάς και χωρίς να σε νοιάζει. Το μόνο που ακούω είναι την αγκαλιά σου, την ανάσα σου και τον ήχο από τα στραπατσαρισμένα σεντόνια όταν με φέρνεις για να με βάλεις μέσα στην αγκαλιά σου.

Τα μάτια σου με φτιάχνουν. Τα μάτια σου με έφτιαξαν. Μάλλον εκείνα με έπλασαν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο μεγάλα είχαν γίνει τα μάτια σου όταν με πρωτοείδες. Ξέρεις πια είναι η διαφορά με τους άλλους; Ακόμα και τώρα έτσι με κοιτάς. Μα έτσι είναι η αγάπη…

Με έπλασες μέσα στο δικό σου κόσμο και όπως ήθελες εσύ. Ο δικός σου ο μαγικός κόσμος. Ο υπέροχος κόσμος σου μωρό μου. Αυτός που δεν έχει αναστολές, πρέπει και καθωσπρεπισμούς.

Δεν γεννήθηκες εσύ για αυτά. Δεν φτιάχτηκα εγώ για μια από τα ίδια. Να το τώρα. Ήρθαμε και κουμπώσαμε σε τούτον εδώ τον κόσμο με τα ξεχειλισμένα πρέπει και τα ανώμαλα μυαλά. Τα δικά σου τα μυαλά είναι από αυτά τα λίγα. Από αυτά τα μοναδικά που όταν θέλουν θέλουν. Χωρίς κανόνες και χωρίς πρέπει. Γεμάτα όμορφες σκέψεις και ταξίδια.

Τι πάει να πει πρέπει να είμαι όμορφη για να με θέλεις. Τι πάει να πει έχω χρήματα ή δεν έχω. Το σπίτι μου είναι κρύο και βρώμικο; Το σπίτι μου ζεσταίνεται με εσένα μέσα του. Το σπίτι μου είσαι εσύ. Το καταφύγιό μου!

Ποιος είπε πως για να αγαπάς τον άνθρωπό σου πρέπει να είναι πάντα όμορφος και πάντα με ένα χαμόγελο μέχρι τον ουρανό. Το χαμόγελό του είσαι εσύ. Εσένα βλέπει και χαμογελάει. Εκείνον βλέπεις και χαμογελάς. Όπως και να είσαι και ότι και αν γίνει.

Εκεί σε θέλω. Στην ασχήμια μου να μπορείς να με δεις όπως πρέπει. Να μπορείς να με φτιάξεις. Να μην μου μιλάς για να μην χαλάσεις την ησυχία μου. Για να μην χαλάσεις την στιγμή.

Η ασχήμια σου να βγάζει την ομορφιά της ψυχής σου. Από μέσα μας γινόμαστε όμορφοι. Από μέσα μας βγαίνει ότι ομορφότερο έχουμε να δείξουμε. Η καρδία μας είναι όμορφη μαζί με όλα όσα έχει να δώσει. Και όταν τα δίνει λάμπει όλο σου το πρόσωπο. Γιατί; Γιατί τα δίνει σε εκείνον τον έναν που αγαπάει.

Εκείνον τον άνθρωπο αν τον έχεις να μην τον αφήσεις να φύγει. Εκείνον που σε αγαπάει στις άσχημες σου. Αν τον βρεις κράτα τον με νύχια και με δόντια. Εκείνον που δεν τον νοιάζουν μόνο οι όμορφες ημέρες σου. Που θέλει και είναι πάντα εκεί και στις άσχημές σου. Εκείνος που σου λέει όμορφα λόγια ακόμα και τις ημέρες που νιώθεις πως όλα έχουν γκρεμιστεί.

Βάλε άγκυρα και μείνε.
Έτσι είναι οι μεγάλοι έρωτες μωρό μου.
Έτσι είναι!
Χωρίς καθωσπρεπισμούς, χωρίς μάσκες και φτιασίδια!