Στον δικό μας Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί, μόνο για εμάς!

Γράφει η Blonde Commando

Πάλι σε κουβάλησα μαζί μου στις θάλασσες που ταξίδεψα. Έψαχνα το πρόσωπό σου στα μπαράκια του νησιού. Ήσουν στη σκέψη μου στα φεγγάρια και στα ηλιοβασιλέματα. Όπως εκείνο το πρώτο μας καλοκαίρι μαζί, όπως εκείνη η στιγμή που σε ερωτεύτηκα και είδα όλα τα όνειρά μου στο βλέμμα σου σα να σε ήξερα πάντα.

Τα μεσημέρια της θερινής ραστώνης το τραγούδι των τζιτζικιών ανακατεύεται με τις αναμνήσεις μου. Εγώ παιδί να τρώω ψημένο καλαμπόκι στη βεράντα φορώντας εκείνο το κόκκινο-μπλε πετσετέ φουστανάκι. Έλεγα πως όταν μεγαλώσω θα πάρω ένα σπίτι στη θάλασσα. Μεγάλωσα αλλά δεν το απέκτησα ακόμη…

Εγώ έφηβη εκδρομή με τη μαμά στην Ύδρα. Δεν άντεχα εκείνα τα καλοκαίρια της εφηβείας στην επαρχία που η χαρά των διακοπών γινόταν ένα με την πλήξη της απραξίας. Τις νύχτες εκείνο το μπαράκι με τον πράσινο κήπο έπαιζε το “Forever J” του Terry Hall στη διαπασών. Έκρυβα τα περιοδικά που αγόραζα κρυφά στο συρτάρι και ονειρευόμουν να ενηλικιωθώ.

Αυτό το κατάφερα τελικά και μεγάλωσα. Πρώτο φοιτητικό καλοκαίρι στην Πάρο σε ένα ενοικιαζόμενο σπιτάκι έξω από τη Νάουσα. Φυσούσε και είχε συννεφιά στην παραλία. Τρία κορίτσια στις πρώτες διακοπές μακριά από το σπίτι κι ένας συμπαθητικός, ψηλός ξανθός που τον έλεγαν Στέφανο και δεν τον ξαναείδα όταν επέστρεψα στην Αθήνα.

Καλοκαίρι στα 22 ο πρώτος μου μεγάλος έρωτας και η πρώτη μεγάλη ερωτική απογοήτευση στις διακοπές. Με θυμάμαι στημένη στο μπαρ με εκείνο το ροζ μπλουζάκι που έδενε στην πλάτη, την λευκή φούστα και το ψάθινο τσαντάκι να τον περιμένω. Ονειρευόμουν ότι θα ήμασταν ξανά μαζί αλλά ο χρόνος σαν κύμα σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του.

Φτάσαμε στο τελευταίο καλοκαίρι πριν το πτυχίο. Ήταν το 2004 και η Ελλάδα ήταν όμορφη πολύ, ο κόσμος χαρούμενος για το Euro, μια μαγική εκδοχή του εαυτού μας μετρούσε αντίστροφα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με το χαρτζιλίκι μας αλλάζαμε καράβια από την Αστυπάλαια στη Σίφνο από τη Σίφνο στη Σαντορίνη από τη Σαντορίνη στη Μήλο.

Ονειρεύομασταν να πιάσουμε δουλειά και να κάνουμε περισσότερες διακοπές με τα δικά μας χρήματα αλλά κανείς δεν μας είπε ότι μεγαλώνοντας ό,τι κερδίζεις σε χρήματα το χάνεις σε χρόνο.
Πάτμος 2006, ένας ακόμη καλοκαιρινός έρωτας, εκείνο το υπέροχο εμπριμέ φόρεμα που έδενε στο λαιμό και το θυμάμαι ακόμη και το αγαπημένο μου προϊόν μαυρίσματος που κατέστρεψε όλα τα σεντόνια στο ενοικιαζόμενο δωμάτιο.

Γύρισα με σουβενίρ έναν καλοκαιρινό έρωτα που δεν κράτησε ούτε και εκείνος. Τα καλοκαίρια άρχισαν να μυρίζουν το ίδιο άρωμα και στο κατώφλι των 30 η ζωή άρχισε να γίνεται πιο απαιτητική.
2008, οι πρώτες διακοπές απολυμένη και για να ξεσπάσω γύρισα τα νησιά.

Λίγες μέρες ανεμελιάς πριν την αγωνία του Σεπτεμβρίου. Από τη Νάξο στην Πάρο και από εκεί στη Σύρο και στην Άνδρο. Επιστρέφοντας από τις διακοπές έριξα τα καινούρια καφτάνια από την Ερμούπολη στο πάτωμα και άρχισα να ψάχνω για δουλειά. 2009, οι πρώτες διακοπές στο εξωτερικό και ακολούθησαν και άλλες, πολλά καλοκαίρια. Ονειρευόμουν να γυρίσω τον κόσμο και να ταξιδεύω συνεχώς αλλά ούτε και αυτό το κατάφερα.

Ύστερα το καλοκαίρι που ήλθες εσύ. Σε περιμένω στο μπαράκι που βγήκαμε πρώτη φορά μια νύχτα με πανσέληνο. Φοράς ένα σκούρο μπλε πουκάμισο και μυρίζεις τόσο όμορφα. Το θυμάμαι σα να ήταν χθες. Και από τότε όλα τα καλοκαίρια έχουν τη γεύση σου και το άρωμά σου.

Με βλέπω στενοχωρημένη τα τελευταία μας καλοκαίρια μαζί να παίρνω σβάρνα τα μπαράκια του Χαλανδρίου και να αρνούμαι να πιστέψω ότι δεν θα σε έχω πια. Γιατί από τότε που ήλθες εγώ ονειρευόμουν να περνάω όλα τα καλοκαίρια μαζί σου αλλά ούτε και αυτό το κατάφερα.

Προετοιμάζομαι για να σε δω ξανά. Πάει καιρός από τότε που έφυγες και η ζωή έγινε πιο δύσκολη. Ίσως η ευτυχία να είναι σαν τα καλοκαίρια, που εναλάσσονται με τους χειμώνες. Ίσως τα όνειρά μας να είναι σαν αυτά τα κάστρα που χτίζουν τα παιδιά στην αμμουδιά και τα καταστρέφει η πραγματικότητα σαν το κύμα. Όμως εγώ ακόμη ονειρεύομαι τα δικά μας καλοκαίρια. Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί. Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα.