Και ήσυχα όπως κοιμόμουν, ήρθες παλι στον όνειρό μου…
Εκεί κάθε φορά!
Να μην με αφήνεις να κοιμηθώ.
Χαλάλι σου!
Αρκεί που είσαι εδώ!
Που σε βλέπω έστω έτσι.
Σε βλέπω και ξυπνάω με κομμένη την ανάσα.
Σαν το στήθος μου να κρατάει την ανάσα μέσα του.
Σαν να ήσουν δίπλα μου και κάποιος να σε πήρε.
Σαν να μου ψιθυρίζεις.
Σαν να μου λες τα θέλω σου.
Σαν να μου λες πως με αγαπάς!
Μεγάλο πράγμα.
Τεράστιο!
Σαν να ακούω τη φωνή σου.
Τη φωνή σου!
Σου!
Σαν να με ακουμπάς.
Σαν να χάνομαι στη δίνη σου.
Στα όνειρα σου!
Σαν να σε περιμένω.
Σε περιμένω!
Θεέ μου κάνε να μην ξημερώσει.
Να έρθεις πάλι.
Να αποκοιμηθώ και να σε δω!
Σαν να δίνουμε ραντεβού.
Τη μια να με φιλάς.
Την άλλη να με ακουμπάς!
Να μου μιλάς γλυκά.
Να μην με αφήνεις από την αγκαλιά σου.
Όλα μαζί ή σε ένα όνειρο τη φορά.
Όλο το βράδυ να είμαι μαζί σου.
Έστω και έτσι.
Να μην τελειώσει αυτό το όνειρο.
Να ξυπνήσω και να είναι αλήθεια.
Βρήκα τρόπο. Τρόπο να σε βλέπω.
Και εσύ με βλέπεις και ας μην το ξέρεις.
Είδες;
Εγώ το έπλασα. Δικό μου είναι.
Για να έχουμε επικοινωνία.
Έτσι. Έστω έτσι!
Πάντα να ξυπνάω ιδρωμένη.
Ιδρωμένη από τα λόγια σου.
Από την παρουσία σου.
Από το άγγιγμά σου!
Από τα φιλιά σου στο κορμί μου τόσο γλυκά και τρυφερά.
Τόσο δικά σου!
Τόσο πρόστυχα και υγρά.
Τόσο όσο να γίνεται το όνειρο αληθινό…
Και μετά.
Και μετά να θέλω πάλι να κοιμηθώ για να σε δω και να σε ξαναδώ!
Τόσο κουρασμένη από τις βόλτες μας.
Από τις βόλτες του μυαλού μας…
Πάλι εκεί.
Πάλι έρχεσαι.
Σαν να με ακούς.
Σαν να το καταλαβαίνεις.
Ξέρω.
Με νιώθεις και έρχεσαι.
Μα φυσικά.
Είμαστε ο ένας μέσα στον άλλο.
Τα κορμιά μας, η τρέλα μας, η ανάσα μας.
Το δέρμα μας που ακουμπάει το ένα με το άλλο σαν να βγάζει σπίθες.
Σαν να παίρνει φωτιά.
Η ζέστη ανυπόφορη.
Και πάλι χάνομαι.
Και πάλι ξυπνάω με κομμένη την ανάσα…
Την κρατάω λίγο ακόμα σαν να μην θέλω να ξυπνήσω.
Άσε με λίγο ακόμα μαζί του…
Μην με παίρνεις από κοντά του.
Περνάνε τόσο γρήγορα τα όνειρα λοιπόν;
Τι να σου δώσω για να μην ξυπνήσω ποτέ;
Να μείνω πάντα δίπλα του.
Να είναι πάντα μέσα μου.
