Πού βρήκες τη δύναμη να βάλεις σε όλα φωτιά και να μας κάψεις;

Γράφει η Νεφέλη

Μέσα σε μια στιγμή έβαλες φωτιά και τα έκαψες όλα και τώρα πια δεν έχει απομείνει τίποτα όρθιο. Πώς μπόρεσες και το έκανες αυτό με τόση ευκολία μου λες; Πού βρήκες τη δύναμη και το κουράγιο;

Τίποτα, μόνο στάχτες τριγύρω μας. Στάχτες της καμένης αγάπης μας και της κοινής μας ζωής.
Αλήθεια πες μου, υπήρξε αγάπη; Είχαμε κοινή ζωή; Ή όλα γεννήθηκαν μόνο μέσα στο δικό μου κεφάλι;
Το καλό λένε πως θέλει κόπο για να παραμείνει καλό και πρέπει κάθε μέρα να αγωνίζεσαι για αυτό. Ενώ το κακό θέλει μόνο μια στιγμή. Μια μικρή στιγμή και τα καταστρέφει όλα.

Κι εσύ το έπραξες. Μάλλον με ευκολία τελικά. Δεν σε ένοιαξαν, ούτε τα χρόνια, ούτε οι κόποι, ούτε και οι θυσίες. Δεν νοιάστηκες καθόλου για εμένα!

Με έκαψες μαζί με όλα τα αλλά. Σαν αντικείμενο που έχασε την αξία του με ξεφορτώθηκες. Πώς είναι δυνατόν να μην έχω καταλάβει τι φίδι έκρυβα στον κόρφο μου.

Να σου πω κάτι; Εγώ θα ξανά σταθώ στα πόδια μου. Εσύ όμως να θυμάσαι ότι η ζωή μας πληρώνει με το ίδιο νόμισμα κάποια στιγμή και μας επιστρέφει πίσω τις συμπεριφορές. Αυτό που έπραξες θα σου επιστραφεί. Κάρμα το λένε αν δεν κάνω λάθος. Γι’ αυτό φυλάξου.. ή μάλλον προετοιμάσου να εισπράξεις κι εσύ αυτό που σου αξίζει.