Πάρε μια αγκαλιά παραπάνω τον άνθρωπό σου, πριν γίνει ανάμνηση..

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου

Τον έχεις εκεί, δίπλα σου. Τον κοιτάζεις. Τον αγκαλιάζεις. Του μιλάς. Τον βαριέσαι καμιά φορά… Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθεις πως σας έχει φάει η ρουτίνα, πως όλα είναι κάθε μέρα το ίδιο. Δεν είναι λίγες οι φορές που ονειρεύεσαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή σου, αν δεν ήσασταν μαζί. Ίσως όλα ήταν πιο όμορφα. Ίσως…

Είναι πραγματικά παράξενο, πόσο εύκολα και γρήγορα τα ποθητά, γίνονται κεκτημένα κι αμέσως μετά δεδομένα.

Είναι πραγματικά παράξενο, πόσο εύκολα ξεχνάμε το χτυποκάρδι, τα σφιχταγκαλιάσματα με το μαξιλάρι και τις αναμονές χωρίς αναπνοή πάνω από ένα τηλέφωνο, για έστω ένα μήνυμα. Είναι παράξενο, πόσο εύκολα τα ξεχνάμε και πόσο γρήγορα περνάμε στο επόμενο στάδιο. Αυτό το στάδιο, που ο άνθρωπός μας, γίνεται δεδομένο στη ζωή μας.

Δεν είναι κακό να θεωρείς κάποιον σταθερά στην ύπαρξή σου, αυτό όμως είναι τελείως διαφορετικό απ’ το να τον θεωρείς δεδομένο.

Κι έρχεται μια στιγμή, μια μόνο στιγμή, απ’ αυτές που συνήθως λέμε “σιγά μην τύχει σε μένα” και διαλύεται ο κόσμος σου. Σου παίρνει εκείνον. Σου παίρνει τα πάντα. Μια μόνο στιγμή, μπορεί να κάνει τον άνθρωπό σου, ανάμνηση. Φριχτό δεν ακούγεται; Φριχτό και τρομαχτικό, όμως μπορεί να συμβεί όσο κι αν θεωρείς πως οι πιθανότητες είναι ελάχιστες.

Πολλές φορές δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να αποτρέψεις αυτό που η μοίρα, ο Θεός ή η τύχη, έχει σχεδιάσει για σένα. Πολλές φορές είναι αδύνατον να αποφύγεις το γραμμένο…

Τον έχεις εκεί δίπλα σου. Τον κοιτάζεις. Τον αγκαλιάζεις. Του μιλάς. Τον βαριέσαι καμιά φορά… Για πόσο; Κανείς δεν ξέρει. Μπορεί να σου μοιάζει αδύνατον, να φαντάζει μακρινό, να πιστεύεις πως δεν πρόκειται… όμως η αλήθεια είναι πως την απάντηση στο “για πόσο;” δεν την γνωρίζει κανείς.

Ποτέ δεν ξέρεις πόσο χρόνο θα έχεις, γι’ αυτό ζήσε μαζί του το τώρα. Αγκάλιασέ τον. Φίλησέ τον. Κούρνιασε στα χέρια του. Ερωτεύσου τον πάλι απ’ την αρχή, κάθε μέρα. Αγάπησέ τον ξανά, με όλους τους δυνατούς τρόπους! Μίλησέ του. Μίλησέ του, σαν να είναι αυτή, η τελευταία φορά που τον έχεις απέναντί σου.

Το χειρότερο σενάριο όταν κάποιος γίνει ανάμνηση, είναι να μην του έχεις πει όλα όσα θα ήθελες. Να μην του έχεις δείξει όλα όσα ένιωσες…

Πάρτον μια αγκαλιά ακόμη απόψε…