Γράφει η Ηρώ Αναστασίου
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι άνθρωποι δεν κοιτάζουν την δικιά τους καμπούρα και κοιτάζουν την ζωή και τις πράξεις των άλλων.
Και μονολογούν κιόλας “κατάντια”.
Φυσικά δεν κοιτούν την δική τους κατάντια, παρά του διπλανού τους.
Και όπως λέω πάντα “η σφαγή από εντός έρχεται, ποτέ απ’ έξω”.
Αν κοιτούσες έστω και λίγο πως να βελτιώσεις τον εσώτερο κόσμο σου, δεν θα είχες τον χρόνο, αλλά ούτε και την διάθεση για να κοιτάξεις τι κάνει ο ένας και ο άλλος.
Ούτε φυσικά θα άφηνες τα πράγματα στην τύχη τους, γιατί όπως έχω ξαναπεί την τύχη μας την φτιάχνουμε από μόνοι μας.
Εγώ διεκδίκησα τα πάντα στην ζωή μου.
Την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τις δουλειές μου, τις σχέσεις μου και εν κατακλείδι την ηρεμία μου.
Δεν άφησα ποτέ να με σύρει το ποτάμι εκεί που ήθελε αυτό.
Κολύμπησα στα βαθιά και επιβίωσα.
Μπήκα παντού με αυτοπεποίθηση και κέρδισα.
Κι ακόμη και τώρα, γιατί η ζωή δεν σταματάει ποτέ να μετρήσει λερωμένους ή πνιγμένους διεκδικώ και κερδίζω.
Κι όταν δω ότι κάτι δεν μου ταιριάζει φεύγω ήσυχα.
Δεν αναλώνομαι σε κατινιές και κακίες.
Γι’ αυτό θα σε παρακαλέσω να κοιτάξεις την δική σου κατάντια και να αφήσεις τους άλλους να κοιτάξουν την καμπούρα τους.
Η ζωή θέλει παιδεία, χαρακτήρα, κότσια, παίδεμα και αξίες.
Αν θέλεις να κρατήσεις ανθρώπους γύρω σου να μάθεις να φέρεσαι όμορφα.
Και προπαντός μην υποτιμάς την νοημοσύνη του άλλου, ειδικά αν αυτός είναι έξυπνος και μπορεί να καταλάβει ανά πάσα στιγμή την αλήθεια.
Η ζωή για να μας φερθεί όμορφα πρέπει να της φερθούμε κι εμείς όμορφα, όχι με κουτοπονηριές και υστερίες.
Εγώ προσωπικά αγαπώ την ευφυία, γιατί η ευφυία σε σώζει από πολλά κακώς κείμενα!
