Θυμάσαι που στο είχα πει; Επιστροφές, δεν δέχομαι! Καλή τύχη..

Και κάπου εδώ θα καταλήξω ότι επιστροφές δε δέχομαι. Το μαγαζάκι της ψυχής μου —που μόνο μαγαζάκι δεν είναι, γιατί ποτέ δεν ξεπούλησε συναίσθημα— δε σηκώνει πισωγυρίσματα, ούτε κατά διάνοια.

Γιατί όταν αποφασίσω να είμαι εκεί, θα είμαι. Η ψυχή μου δεν αντέχει δεύτερες σκέψεις και περιστροφές. Όσα σκοτάδια κι αν χρειαστεί να σηκώσω, θα το κάνω, κι ας λυγίζουν τα πόδια μου. Από παιδί δεν μου άρεσε να μοιράζομαι, ούτε τα παιχνίδια μου. Ό,τι είναι δικό μου, είναι μόνο δικό μου. Το “ένα μαζί” ορίζει την ύπαρξή μου. Την ευκαιρία τη δίνω, δίνω εμένα, κι αυτό είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω. Με τα συναισθήματά μου και το χρόνο μου, δεν έχει δικαίωμα να παίξει κανείς.

Τις επιστροφές τις γεύτηκα όταν εγώ λύγιζα και πίστευα πως ίσως πέφτω έξω. Εκείνο το αθώο βλέμμα, το ψεύτικο, το πίστευα. Αλλά να σου πω κάτι; Για μένα το έκανα. Όχι για σένα. Κι ας ήξερα πως θα φάω πάλι το κεφάλι μου. Γιατί ο άνθρωπος δεν αλλάζει τελικά. Κι αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια. Ίσως το μαχαίρι πρέπει να μπει μέχρι το κόκαλο, μέχρι να σιχαθείς τον ίδιο σου τον εαυτό, για να καταλάβεις τι δεν σου αξίζει.

Άνθρωποι τέτοιοι δεν καταλαβαίνουν πως αν κάτι που θες το πετάξεις, έχεις την πιθανότητα να μην το γευτείς ξανά ποτέ. Πρέπει να παλεύεις γι’ αυτό, να το κρατάς σφιχτά στην αγκαλιά σου, δίπλα από την καρδιά σου, κολλητά. Αν το παίξεις στη ρουλέτα, το χάνεις, και τότε το παιχνίδι γυρίζει σε εφιάλτη.

Ζητάνε πίσω ό,τι δεν είχαν ποτέ, ό,τι δεν κατάφερε κανένας να τους κάνει να νιώσουν. Ζητάνε αυτά που τους βόλευαν, αυτά που έπαιρναν και τα θεωρούσαν δεδομένα, υποτιμώντας τον σεβασμό και την αξιοπρέπειά σου.

Όσες φορές έβγαλα την πανοπλία μου, βρέθηκα με μαχαίρια στην πλάτη.

Δεν θέλω να με αγαπάς.
Ούτε να με νοιάζεσαι θέλω.
Ούτε να θες το καλό μου πια.

Μπορώ να με αγαπώ και να με νοιάζομαι μόνη μου, γιατί η ψυχή μου είναι γεμάτη από αγάπη. Εσύ αντέχεις να κοιταχτείς στον καθρέφτη ή τρομάζεις; Δεν αντέχεις να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

Αλλά δε με νοιάζει κιόλας. Την πορεία μου την ορίζω μόνο εγώ πια. Πίσω δεν κοιτάω. Επιστροφές τέλος. Έπαιξες, έχασες. Καλή τύχη!