Η ευλογία και η ευθύνη του να εισαι η μεγάλη αδερφή..
Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Πάντα άκουγα γύρω μου ότι είναι ευλογία να έχεις αδέρφια. Είναι δώρο σταλμένο από το Θεό μου λέγανε, χαρά και τύχη μαζί. Καλά όλα αυτά βέβαια αλλά εμένα μου φαινόταν λόγια απλά, καθημερινά, επαναλαμβανόμενα, δε μπορούσα να τα καταλάβω απόλυτα, μέχρι που ήρθε η ώρα και η σειρά μου να τα νιώσω και να τα εκφράσω η ίδια.
Όχι μόνο έχω αδέρφια, αλλά έχω τη πολυτέλεια και τη τιμή να είμαι η μεγαλύτερη των τριών. Η προστάτιδά τους, ο φύλακας άγγελος τους σε κάθε δύσκολη στιγμή. Ο πρώτος άνθρωπος που θα απευθυνθούν και θα χωθούν όταν δεν έχουν που αλλού να παν.
Είμαι αυτή που θα ξεσπάσουν πάνω της όταν βρουν τα δύσκολα για λίγο. Εκείνη που θα τους δώσει το έναυσμα να συνεχίσουν με μία μόνο λέξη «εγώ είμαι εδώ». Η ίδια που θα επαναλάβει την ίδια συμβουλή για χιλιοστή φορά και που κανείς δε θα της δώσει σημασία.
Αυτή που θα τονίζει συνέχεια πως « ότι και να συμβαίνει έξω μας, το μέσα μας είναι αυτό που θα μας κρατά ζωντανούς» σε κάθε κλήση που θα γίνεται. Και τότε όλα ηρεμούν για λίγο μέχρι να έρθει ξανά η καταιγίδα. Ακόμα και η φωνή τους γλυκαίνει και το χαμόγελό τους γίνεται ξανά η ασπίδα γι αυτό που θα συναντήσουν παρακάτω.
Ένα αγόρι και ένα κορίτσι στολίζουν τη ζωή μου, έτσι για να μοιράζεται η χαρά και να έχω επιλογή σε ποιον θα φωνάξω περισσότερο. Είναι γλυκιά η κραυγή μου όμως και πάντα με αγάπη και στοργή. Τους αγαπώ και τους δύο εξίσου. Δε μπορώ να συγκρίνω την αγάπη μου γι αυτούς. Ούτε να τη μετρήσω. Όταν κάτι βγαίνει από μέσα μας δεν έχει αριθμούς και όρια, απλά υπάρχει.
Είναι μεγάλη ευθύνη η θέση της μεγάλης αδερφής, αλλά όταν η έρθει η ώρα θα ανταμειφτείς γι αυτή. Θα γεμίσεις με παράσημα γενναίας που θα σου τα δώσει το ίδιο σου το αίμα.
Αν δεν έχεις μικρότερα αδέρφια δε θα καταλάβεις ποτέ, πως είναι να ξυπνάς μες τη νύχτα, ψάχνοντας να δεις αν έχουν επιστρέψει από την έξοδό τους.
Δε θα νιώσεις ποτέ πως είναι να είσαι μάνα πριν ακόμη γεννήσεις τα δικά σου παιδιά.
Δε θα καταλάβεις ωστόσο, πόσο απότομα ωρίμασες και μεγάλωσες πριν την ώρα σου.
Δε θα νιώσεις ποτέ πως είναι να κρίνεσαι αυστηρά σε κάθε επιλογή που θα κάνεις.
Όλα αυτά συνάμα για να κάνουν τη κάθε μέρα που περνάει, το μαζί να γίνεται πράξη και το εμείς να είναι η λέξη « ένα».
Είναι ευλογία λοιπόν και χαρά να μεγαλώνεις μαζί με τα μικρότερα αδέρφια σου, και να ζεις μαζί τους ότι σου επιφυλάσσει το μέλλον.
Ευαγγελία και Λάμπρο, σας ευχαριστώ και σας αγαπώ.
Για πάντα μαζί.