Η αγάπη δεν φοβάται να δίνει, να δίνεται και να μοιράζεται

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου

Δεν λέγεται αγάπη, αν το μόνο που θέλεις από εκείνη είναι να παίρνεις. Αγάπη είναι και να δίνεις. Μάλλον φοβάσαι να δώσεις αγάπη, για να μην στην πατήσουν ή στην πάρουν πίσω. Μα δεν τα έμαθες καλά, καρδιά μου. Η αγάπη δεν μαθαίνεται, δεν χάνεται και δεν φοβάται. Η αγάπη είναι για να δίνεται απλόχερα σε εκείνους που αγαπάς. Δεν είναι για τους δειλούς, είναι για εκείνους τους πολεμιστές της ζωής, που δίνουν και την τελευταία στάλα της καρδιάς τους για εκείνη την μοναδική αγάπη.

Ξέρεις τι είσαι, αν δεν θέλεις να το κάνεις; Ένας ανήμπορος, βολεμένος, εαυτούλης, φοβιτσιάρης. Που είσαι κουτσός στην ψυχή και το μόνο που σε νοιάζει είναι να παίρνεις, δίχως να δίνεις στάλα. Το μόνο σου μέλημα είναι να τη σκορπάς δεξιά και αριστερά, νομίζοντας πως σπέρνεις αγάπη. Δίχως να χύνεις ούτε ένα δάκρυ για εκείνο εκεί το μεγαλείο της αγάπης.

Μα εκεί είναι όλη η ομορφιά, αγάπη μου. Να δίνεις! Να δίνεις από εκείνα που δεν έχεις. Να μοιράζεσαι και να κλαις. Να γίνεσαι ευτυχισμένος μόνο και μόνο από ένα χαμόγελο. Η αγάπη είναι τόσο απλή και δεν ζητάει πολλά παρά μόνο αγάπη.

Αγαπώ, αγαπάω! Όπως και να το προφέρεις, η σημασία μένει ίδια. Δεν έχει πολλά να πεις για εκείνη, παρά μόνο να δώσεις και να πάρεις. Να κάνεις πράξεις τα λόγια σου για εκείνη και θα τη δεις κάπου εκεί στην άκρη του δρόμου να σε περιμένει. Ένα να θυμάσαι, μόνο οι συναισθηματικά ανάπηροι δεν μπορούν να δώσουν αγάπη.