Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου..

Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου και δίπλα σου θέλεις μόνο εκείνους που μπορείτε να βλέπετε, να νιώθετε και να εκτιμάτε την ίδια Ανατολή, αναπολογητικά.

Γράφει η Φύλλις Γκούστη

Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου και πια, δεν είσαι εκείνος που ήσουν χθες. Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου και τα χθεσινά σκοτάδια δεν είναι πια αρκετά να σε κρατήσουν χαμηλά.

Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου και ένα σωρό νέα χρώματα, μυρωδιές και μελωδίες περιμένουν να εξερευνηθούν. Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου και όλα όσα πίστευες πως ξέρεις, μηδενίζουν και αρχίζουν πάλι από την αρχή, κάνοντάς σε, για ακόμα μια φορά, μαθητή στο αέναο αυτό ταξίδι που λέγεται Ζωή.

Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου και δεν σε νοιάζει πια οτιδήποτε παλιό, φθαρμένο και χιλιοφορεμένο γιατί απλά, δεν χωράς πια σε αυτό και είναι εντάξει. Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου και νιώθεις ολοκαίνουργιος να εξερευνήσεις και να εξερευνηθείς, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, να δώσεις και να πάρεις, να ζήσεις την κάθε σου στιγμή, για την κάθε σου στιγμή, ανοιχτά, όμορφα.

Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου και όλες οι υπερπροσπάθειες δεν σε αφορούν πια. Το να πείσεις ποιος είσαι και γιατί, δεν σε αφορά πια. Το να υπομένεις για να υπομένεις, δεν σε αφορά πια. Το να μικραίνεις για να ικανοποιείς γούστα, δεν σε αφορά πια.

Εκεί που δεν το περιμένεις, ξημερώνει μέσα σου και δίπλα σου θέλεις μόνο εκείνους που μπορείτε να βλέπετε, να νιώθετε και να εκτιμάτε την ίδια Ανατολή, αναπολογητικά.