Γράφει ο Ηλίας Μαυρόπουλος
Τον κοιτούσε όλη την νύχτα όσο αυτός κοιμόταν.
Αυτή ήξερε αυτός όμως όχι.
Μόλις άνοιξε τα μάτια του τα βλέμματα τους συναντήθηκαν, αυτήν την φορά όμως τα δικά τις είχαν πάρει μια διαφορετική μορφή. Της χαμογέλασε γιατί το κατάλαβε όμως δεν το δέχτηκε.
Ακόμα και τώρα αρνείται να το δεχτεί.
Δεν είχαν χρόνο όμως το πάθος τους κυρίευε, οι ψυχές τους είχαν ενωθεί από καιρό και τα κορμιά τους δεν μπορούσαν να αντισταθούν σε αυτό το δέσιμο.
Όλα ήταν σε αρμονία εκείνη την στιγμή όπως και κάθε μοναδική στιγμή που ακουμπούσε ο ένας επάνω στον άλλον.
Κάθε στιγμή που κοιτούσε ο ένας τον άλλον.
Σηκώθηκαν από το κρεββάτι τους γεμάτο έρωτα και αγάπη, γεμάτο δάκρυα και γέλια. Γεμάτο στιγμές κολλημένες στο παρελθόν πλέον.
Αυτή τον αγκάλιασε, του έδωσε ένα ζεστό μοναδικό φιλί και τον αποχαιρέτησε.
Αυτός όχι.
Έμεινε εκεί στο παρελθόν με τις στιγμές τους και αρνείται να τις αφήσει.
Είναι δικές τους και φοβάται να τις χάσει.