Γράφει η Νατάσσα Σπύρου
Περίεργα πλάσματα εμείς οι γυναίκες τελικά. Και σου το ομολογώ εγώ, μια γυναίκα που όσο περνάει ο χρόνος δυναμώνει η ψυχή της και αντιλαμβάνεται ο νους της πλέον και την παραμικρή λεπτομέρεια του κόσμου γύρω της.
Υπάρχουν γυναίκες ανάμεσα μας δυστυχώς που προτιμούν να παίζουν τον ρόλο του θύματος, που αρέσκονται να χειραγωγούν και να χειραγωγούνται. Η σκέψη τους είναι απλή. Να μην χάσουν το βόλεμα τους και πρόφαση τους η ανάγκη. Ανάγκη οικονομική, συναισθηματική, φόβος για το αύριο. Αγάπη δίχως όρια λένε και του συγχωρούν τα πάντα.
Φταίει εκείνη η άλλη που μπήκε ανάμεσα τους, φταίει το σύμπαν, φταίνε όλοι και όλα, προκειμένου να δικαιολογηθεί η δική τους στάση.
Τρομάζω συνειδητοποιώντας πως γυναίκες δίχως αξιοπρέπεια δέχονται να μοιράζονται έναν άντρα, να σκύβουν το κεφάλι, να θυματοποιούνται, να υπομένουν και να επιμένουν στο όνομα μιας αγάπης!
Ποιας αγάπης άραγε; Μιας αγάπης άρρωστης ή ενός συμφέροντος που υπερτερεί πάντων;
Δεν έχω καταλάβει κι ας με συγχωρείτε. Αδυνατώ να δεχτώ φίλη μου πως μπορείς να πέσεις τόσο χαμηλά για μια αγάπη. Τη δική του αγάπη, όπως μου είπες. Οι σωστοί άντρες μάθε πως γοητεύονται από γνήσια θηλυκά με μυαλό, ανεξαρτησία, γνώμη και αξιοπρέπεια. Σε αντίθετη περίπτωση δεν είναι «άντρες».
Πόσο κρίμα να δέχεσαι μια απιστία, να δέχεσαι τα ψέματα, να σκύβεις το κεφάλι πιστεύοντας πως εσύ είσαι η εκλεκτή της καρδιάς του και όχι η «άλλη» που εισχώρησε στη σχέση σου με το ζόρι! Σου έχω νέα φίλη μου. Κανείς δεν μπαίνει σε μια σχέση με το ζόρι χωρίς κάποιος να του ανοίξει την πόρτα. Και αν μέσα σου ξέρεις την αλήθεια και δέχεσαι να κλείνεις τα μάτια για άλλους λόγους, τότε δεν είσαι καλύτερη από αυτήν που κατηγορείς.
Δεν υπάρχουν αδιέξοδοι δρόμοι στη ζωή μας. Υπάρχουν επιλογές και μάλιστα συνειδητές. Συγχώρα με που γίνομαι σκληρή μα κοίτα την αλήθεια κατάματα. Κανείς δεν θα σε σεβαστεί αν εσύ πρώτη δεν σεβαστείς τον εαυτό σου. Ποτέ δεν θα πάρεις αγάπη πραγματική αλλά ψίχουλα γιατί αυτά παζαρεύεις. Μια ζωή στη σκιά του που θα πέφτει βαριά πάνω σου και θα σε πνίγει.
Μιλάς για τιμιότητα, για αξιοπρέπεια, για ηθική. Σου έχω και άλλα νέα φίλη μου. Δεν πωλούνται πουθενά απλά κερδίζονται από την δική μας στάση απέναντι στη ζωή. Γυναίκες πασπαλισμένες με χρυσόσκονη ηθικής, που σαν φυσήξει ο αέρας και η χρυσόσκονη φύγει, τρομάζεις από το κενό της ψυχής τους και του νου τους, και ειλικρινά δεν ξέρω πιο είναι το χειρότερο από τα δύο. Και αν τη δεδομένη στιγμή η ζωή σου μοιάζει σαν ένας δύσκολος δρόμος, ο τρόπος που θα διαλέξεις να τον βαδίσεις κάνει όλη τη διαφορά και σε ξεχωρίζει σαν γυναίκα και άνθρωπο! Μη δέχεσαι λοιπόν να σε πουλάνε σαν την κότα στο παζάρι, μην αφήνεις τον πληγωμένο σου εγωισμό να διαμορφώνει την άποψη του για σένα. Δεν αγοράζεται η αξιοπρέπεια. Είναι μια αξία που υπάρχει μέσα μας. Ψάξε να την βρεις, είμαι σίγουρη πως κάπου θα υπάρχει στα βάθη της ψυχής σου. Αν όχι, τότε λυπάμαι αλλά μην την αναζητάς στους άλλους.
Περίεργα πλάσματα οι γυναίκες. Δίνουμε γη και ύδωρ να κρατήσουμε κοντά μας ανθρώπους που μας γεμίζουν αμφιβολίες και ανασφάλειες.
«Μα τον αγαπώ και θα κάνω τα πάντα για να τον κρατήσω κοντά μου» είπες…
Σου έχω νέα φίλη μου.
Όταν εσύ η ίδια δεν αγαπάς τον εαυτό σου τότε δεν είσαι ικανή να αγαπήσεις ούτε και να αγαπηθείς!
