Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
Αν δεν έχεις κάτι ουσιαστικό να πεις, κάτσε πλάι μου και σώπα.
Όχι από αδιαφορία, αλλά από σεβασμό. Από εκείνο το βαθύ, σιωπηλό δέος που νιώθεις μόνο μπροστά σε κάτι αληθινό.
Δεν χρειάζεται να γεμίζεις τον χώρο με λέξεις για να αποδείξεις πως νοιάζεσαι.
Η αγάπη δεν μετριέται σε κουβέντες, μετριέται σε στιγμές.
Σε εκείνο το βλέμμα που λέει “είμαι εδώ”, χωρίς να χρειαστεί να ειπωθεί τίποτα.
Σε εκείνο το άγγιγμα που μιλά για όσα δεν θα χωρέσουν ποτέ σε προτάσεις.
Η σιωπή, όταν είναι ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που καταλαβαίνονται, είναι ιερή.
Δεν πνίγει· ανασαίνει. Δεν βαραίνει· γαληνεύει.
Είναι η απόδειξη πως δεν έχεις ανάγκη τα λόγια για να νιώσεις οικειότητα.
Είναι ο τρόπος της ψυχής να πει: “εμπιστεύομαι, δεν φοβάμαι, ανήκω εδώ”.
Μη γεμίζεις το “μαζί” με φλυαρία.
Άστο να υπάρξει όπως είναι! Γυμνό, αληθινό, ανθρώπινο.
Γιατί εκεί, στην ησυχία, αποκαλύπτεται ποιος είσαι πραγματικά.
Όχι αυτός που μιλάει ωραία, αλλά αυτός που αντέχει να μείνει παρών, χωρίς να χρειάζεται να πει τίποτα.
Κι αν ποτέ θελήσεις να πεις κάτι, πες το με τα μάτια, με το άγγιγμα, με το χαμόγελο.
Αλλά αν δεν έχεις τίποτα να πεις, μείνε.
Μείνε πλάι, σιωπηλός, ζωντανός.
Γιατί η αληθινή επικοινωνία δεν γίνεται με λέξεις.
Γίνεται με παρουσία.
Και με ψυχές που ξέρουν να σωπαίνουν… χωρίς να απομακρύνονται.
