Γράφει η Σοφία Σοφιανίδου
Υπάρχουν εκείνοι που γεννιούνται άντρες κι εκείνοι που μένουν για πάντα… αντράκια.
Και η διαφορά δεν έχει καμία σχέση με την ηλικία, το ύψος ή τους μυς. Έχει να κάνει με την ψυχή, με το πώς στέκεσαι απέναντι στη ζωή, στους άλλους και κυρίως απέναντι στον εαυτό σου.
Ο άντρας ξέρει τι σημαίνει ευθύνη. Δεν τρέχει να κρυφτεί πίσω από δικαιολογίες, ούτε πετάει την μπάλα στην κερκίδα όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Έχει το θάρρος να αναγνωρίσει τα λάθη του και τη δύναμη να τα διορθώσει. Δεν είναι αλάνθαστος, αλλά είναι παρών. Το «είμαι εδώ» του έχει βαρύτητα, δεν είναι μια άδεια κουβέντα.
Το αντράκι, από την άλλη, μιλάει πολύ και κάνει λίγα. Είναι εκείνος που υπόσχεται χωρίς να τηρεί, που μικραίνει μπροστά σε κάθε δυσκολία, που ψάχνει την εύκολη έξοδο αντί να σταθεί όρθιος. Το αντράκι νοιάζεται για το φαίνεσθαι. Ο άντρας για το είναι.
Ο άντρας ξέρει να αγαπάει. Όχι με μεγάλα λόγια, αλλά με πράξεις. Με το να σέβεται, με το να ακούει, με το να στηρίζει. Δεν ντρέπεται να δείξει τρυφερότητα, δε θεωρεί αδυναμία να πει «σε χρειάζομαι». Ο άντρας δε φοβάται την ισότητα, δε ζητάει να μικρύνει η γυναίκα δίπλα του για να νιώσει εκείνος μεγάλος. Τη μεγαλώνει με την αγάπη του.
Το αντράκι αγαπάει μόνο τον εαυτό του. Ζητάει χειροκρότημα, αναγνώριση, φλερτάρει με την ιδέα της δύναμης, αλλά δεν μπορεί να τη στηρίξει στην πράξη. Χρειάζεται πάντα κάποιον να κατηγορήσει, κάποιον να μειώσει, κάποιον να χρησιμοποιήσει. Και μετά μένει μόνο, γιατί οι αληθινές σχέσεις δεν αντέχουν πάνω σε σαθρά θεμέλια.
Ο άντρας ξέρει να σταθεί και στα εύκολα και στα δύσκολα. Μπορεί να είναι ο ώμος σου όταν χρειάζεσαι στήριξη και η πλάτη σου όταν θες να ακουμπήσεις. Μπορεί να γελάσει με την ψυχή του, να παίξει σαν παιδί, αλλά την ώρα που πρέπει να γίνει βράχος. Δε χρειάζεται να φωνάζει για να τον ακούσεις, ούτε να επιβληθεί για να τον σεβαστείς. Ο σεβασμός έρχεται φυσικά, γιατί τον κερδίζει με τη στάση του.
Κι αν κάτι ξεχωρίζει πραγματικά τον άντρα από το αντράκι, είναι η συνέπεια. Το αντράκι θα πει «σ’ αγαπώ» σήμερα και αύριο θα το ξεχάσει. Ο άντρας δε χρειάζεται να το λέει κάθε λεπτό. Το βλέπεις στον τρόπο που σε κοιτάει, στο πώς σε βάζει προτεραιότητα μέσα στο χάος του, στο πώς δεν αφήνει ποτέ την πόρτα ανοιχτή για να φύγεις.
Ο άντρας δεν είναι τέλειος, αλλά είναι αληθινός.
Το αντράκι μπορεί να σε εντυπωσιάσει στην αρχή, αλλά αργά ή γρήγορα, αποκαλύπτεται. Γιατί η ουσία δεν κρύβεται. Ή την έχεις ή δεν την έχεις.
Στον κόσμο μας υπάρχουν πολλά αντράκια. Γι’ αυτό, όταν βρεις άντρα, κράτα τον. Όχι γιατί είναι σπάνιος σαν είδος, αλλά γιατί η αλήθεια, η δύναμη και η αγάπη του είναι δώρα που δε μοιράζονται εύκολα.
Άλλο άντρας, άλλο αντράκι.
Και η διαφορά είναι ολόκληρος κόσμος.
