Υπάρχουν άντρες… που ή θα τους σέβεσαι κορίτσι μου ή αλλιώς θα τους φοβάσαι!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Υπάρχουν άντρες που δεν γεννήθηκαν από μήτρες βολικές, αλλά φτιαχτήκανε από κάρβουνο και σπίθες. Και από τις στάχτες ξεπετάχτηκε μια ψυχή πυρακτωμένη και ένα σώμα στις πληγές ανθεκτικό.

Υπάρχουν άντρες που σφυροκοπήθηκαν απάνω σε αμόνι, από της μοίρας το σφυρί το πιο βαρύ. Ατσάλι έγιναν και πήραν σχήμα, λίγο παράξενο κι αλλιώτικο απ΄ τους άλλους. Που στα πλευρά τους τρυπηθήκανε από λόγχες φιλικές, όμως εκείνοι με συγχώρεση απαντήσαν.

Υπάρχουν άντρες που την αλήθεια τους ατρόμητα την βγάλανε στο φως. Που μάχες έδωσαν με αμέτρητους στρατούς. Μόνοι τους, δίχως συμμάχους και δίχως τακτικές. Άντρες που συνηθίσανε στα χέρια τα καρφιά και τους σταυρούς στα μέτρα τους φτιαγμένους. Που δεν φυλακιστήκαν σε νόθες αγκαλιές και η καρδιά τους πάντα ελεύθερη γυρνάει.

Υπάρχουν άντρες που ουρλιάζουν σιωπηλά και έχουν τα δάκρυα στις χούφτες τους κρυμμένα.
Που όλα τα λόγια τους κοστίζουν ακριβά κι όλες τις πράξεις τους ατόφιες τις προσφέρουν. Άντρες που ονειρεύονται την μέρα αντί την νύχτα, γιατί την νυχτα κυνηγιούνται με θεριά.

Υπάρχουν άντρες με δυο μέτρα την ψυχή. Που έχουν πεθάνει στην σειρά δυο φορές, όμως οι αλήτες… βρήκαν την δύναμη και τρεις αναστηθήκαν. Άντρες που μεγαλώνοντας γινήκανε παιδιά και σαν παιδιά πιστέψαν το “για πάντα”. Που κοιμηθήκανε με “φίλους” αγκαλιά, μα σαν ξημέρωσε μονάχοι τους ξυπνήσαν.

Υπάρχουν άντρες που στον έρωτα πιστεύουν. Άντρες, που το τιμάνε το μαζί και το φιλί. Που την αγάπη την κρατούν σαν φυλαχτό. Που αγαπάνε και σου κόβονται τα πόδια.

Σπάνιοι άντρες!
Και μην ψάξεις στους σωρούς για να τους βρεις, μήτε να ψάξεις να τους βρεις στα όπου να ΄ναι. Αν το αξίζεις, θα ΄ρθουνε εκείνοι κάποιο βράδυ να σε βρούνε.
Ακριβοί άντρες!
Που τους κρατάς μόνο με αλήθεια και ψυχή, που δεν γουστάρουνε το μέτριο και το λίγο.
Άντρες φωτιές!
Που ή να θα τους σέβεσαι κορίτσι μου ή αλλιώς θα τους φοβάσαι!