Το πιο οδυνηρό πράγμα στην αγάπη, είναι να χάνεις τον εαυτό σου.

Γράφει η Περσεφόνη Χρυσαφίδου.

Τι σκέφτεσαι στ’αλήθεια; Τις στιγμές που είσαι μόνη σου, τις ήσυχες και ολότελα δικές σου στιγμές. Τότε που αφήνεις όλες τις αδυναμίες σου και τους φόβους σου να ξεπηδήσουν από το μυαλό σου και να καθίσουν συντροφιά σου, όσο κι αν θα ήθελες να τις διώξεις μακριά. Ίσως, τελικά, το μόνο πράγμα που χρειάζεται να αλλάξει, για να βιώσεις περισσότερη αγάπη, ευτυχισμένες στιγμές και ηρεμία είναι να δώσεις προσοχή σε αυτές τις σκέψεις, που σε επισκέπτονται κάθε τόσο. Γιατί, η αλήθεια είναι, πως δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι το οποίο συνεχώς αρνείσαι να αντιμετωπίσεις.

Νιώθεις απογοήτευση και πως όλα γύρω σου αρχίζουν να καταρρέουν, μα πρέπει να μάθεις πως, μερικές φορές, τα ωραία πράγματα που μέχρι σήμερα είχες συνηθίσει, καταρρέουν για να δώσουν τη θέση τους σε άλλα, καλύτερα, λίγο πιο ταιριαστά στη ζωή σου. Δώσε χρόνο. Είναι ανώφελο να στέκεσαι στο πόσο κοστίζουν οι αλλαγές, όταν η ποιότητα και η αξία είναι αυτά που μετράνε πραγματικά. Μη φοβάσαι τα λάθη, γιατί δεν είναι αυτά που καθορίζουν το χαρακτήρα σου, μα να θυμάσαι πως, εφόσον τα αναγνωρίζεις, είσαι ένα βήμα μπροστά από όλους αυτούς που σταμάτησαν να προσπαθούν.

Φοβάσαι κάθε φορά που χάνεις ανθρώπους από τη ζωή σου, ρίχνοντας διαρκώς ευθύνες στον εαυτό σου, ξεχνώντας πως, αν κάποιος θέλει να είναι μέρος της καθημερινότητάς σου, θα το προσπαθήσει και δε θα αφήσει τίποτα να σταθεί εμπόδιο. Να σκέφτεσαι δυο και τρεις φορές, πριν αφήσεις χώρο στην καρδιά σου για άτομα που δεν καταβάλλουν την παραμικρή προσπάθεια να μείνουν. Το πιο οδυνηρό πράγμα στην αγάπη είναι να χάνεις τον εαυτό σου. Αγκάλιασέ τον σε αυτές τις δικές σου στιγμές, μα κυρίως προστάτεψέ τον.

Είναι φορές που αισθάνεσαι σαν το “δέντρο που έδινε” μέχρι που ήρθε η στιγμή που δεν είχε τίποτε άλλο να δώσει. Άραγε αγαπάς αληθινά τον εαυτό σου ή προτιμάς την ιδέα που δίνεις στους άλλους ανθρώπους, για να τους κάνεις να σε αγαπούν; Σταμάτησε, αγνόησε τον κόσμο γύρω σου, γίνε χαρούμενη, γίνε ο εαυτός σου. Η ευτυχία είναι επιλογή και δεν ήρθες σε αυτήν τη ζωή για να τους ικανοποιείς όλους.

Παρατηρείς πως αρχίζεις σταδιακά να προτιμάς τη μοναξιά από μία κακή παρέα ή από φίλους, που τους πέρασε η αγάπη. Το να είσαι μόνη σου, ξαφνικά δε σημαίνει πως είσαι μοναχική και το να επιλέγεις να είσαι μονάχη σου δε σημαίνει ότι είσαι μόνη. Μεγαλώνεις και, καθώς συμβαίνει αυτό, συνειδητοποιείς ότι είναι λιγότερο σημαντικό να έχεις γύρω σου πολλούς ανθρώπους και πιο σημαντικό αληθινούς. Άλλωστε οι άνθρωποι είναι πολύ περισσότερο αυτό που κρύβουν μέσα τους, παρά αυτό που δείχνουν. Όχι, δε θέλεις πια παρέα, μόνο το θαύμα, αυτόν τον ένα άνθρωπο που θα σταθεί δίπλα σου, ακόμη κι αν όλοι οι άλλοι είναι εναντίον σου. Βρες τη δύναμη να φεύγεις και προχώρα.

Ανεξάρτητα από το πόσο καλά ή άσχημα ξυπνάς κάθε μέρα, μάθε να είσαι ευγνώμων για τη ζωή που ζεις, γιατί την ίδια στιγμή κάποιος άλλος αγωνίζεται απεγνωσμένα για τη δική του. Η ζωή είναι κρυμμένη στα μικρά πράγματα και πολλοί άνθρωποι είναι τόσο φτωχοί, επειδή το μόνο που διαθέτουν στη ζωή τους είναι χρήματα.

Σήκω, λοιπόν, αποδέξου πως θα υπάρχουν πράγματα στη ζωή που δεν ήθελες να συμβούν και μάθε να ζεις χωρίς τους ανθρώπους, που νόμιζες πως δεν μπορούσες ποτέ να αποχωριστείς. Η ευτυχία, αυτή η πολυπόθητη μικρούλα λέξη, δεν καθορίζεται μόνο από το τι συμβαίνει γύρω σου, μα κυρίως από το τι συμβαίνει μέσα σου. Αν δε σου αρέσει κάτι, άλλαξέ το. Αν δεν αλλάζει τότε άλλαξε τον τρόπο που σκέφτεσαι. Ρίσκαρε, τόλμησε και νίκησε. Γιατί στη ζωή, αν δε διακινδυνεύσεις τίποτα, τότε διακινδυνεύεις τα πάντα.