Πήρα να σου πω, πως εμείς, θα τα καταφέρουμε!

Γράφει η Γεώρα

Σήμερα αισθάνθηκα την ανάγκη να σε ακούσω. Από την ώρα που ξύπνησα , τριγύριζες μέσα στο μυαλό μου σαν τον πρώτο καιρό που μόλις σε είχα ερωτευτεί.
Θεώρησα πως ήταν κάτι τυχαίο. Ήθελα να το προσπεράσω, μα η ανάγκη μου για να σ’ακούσω θέριευε μέσα μου. Μεγάλωνε τόσο πολύ, όσο είχε μεγαλώσει και εκείνο το σ’αγαπώ που δεν σου είπα όταν έπρεπε.
Δειλή! Ναι, μπορείς να με πεις και έτσι. Αλλά όταν έχεις πληγωθεί προσέχεις γιατί φοβάσαι πως μπορείς να πονέσεις πάλι. Και το γεγονός πως θα τρυπήσεις ξανά την ίδια υπάρχουσα πληγή σε κάνει επιφυλακτικό.
Ήσουν εκεί όμως όλη την ημέρα. Νόμιζα πως κάπου θα σε δω. Ήλπιζα πως κάπου θα σε συναντήσω. Ήθελα ρε γαμώτο να σε συναντήσω.
Ήθελα να δω τα μάτια σου ξανά. Εκείνα που μου έφτιαχαν την ημέρα. Ήθελα να ακούσω τη φωνή σου να προφέρει το όνομά μου. Που κάθε φορά που το πρόφερες το χρωμάτιζες με πάθος. Ήθελα να δω και εκείνα τα λακκάκια σου που σχηματίζονταν δίπλα από το χαμόγελό σου! Ήταν τόσο ερωτεύσιμα! Ήθελα να σε αισθανθώ πάλι πλάι μου, να μου κρατάς το χέρι και να περπατάμε μαζί. Ήθελα και τα ρούχα μου να μυρίζουν πάλι το άρωμά σου!
Όσο και να το πάλεψα μέσα μου, όσο και αν προσπάθησα να με σταματήσω, δεν τα κατάφερα. Δεν ήθελα να τα καταφέρω. Δεν ήθελα να κάνω πίσω.
Πήρα το τηλέφωνο. Βρήκα το όνομά σου στις επαφές μου,σκέφτηκα να σου στείλω μήνυμα, αλλά το μετάνιωσα. Αυτό που ήθελα ήταν να σε πάρω τηλέφωνο. Και αυτό θα έκανα.
Πάτησα τον αριθμό σου για να σε καλέσω, αφού πρώτα πήρα μια βαθιά ανάσα και χαμογέλασα σαν να έκανα σκανταλιά και σε κάλεσα. Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Αλλά ήμουν σίγουρη για ότι ήθελα να κάνω. Προσπάθησα να βρω τι δικαιολογία θα σου πω μόλις το σηκώσεις. Μια δικαιολογία καλή ήθελα.
Αλλά δεν το σήκωσες το τηλέφωνο. Αφήστε το μήνυμά σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο ακούστηκε. Και εγώ είπα την δικαιολογία που ήταν και η αλήθεια μου! Εκείνη που δεν μπορούσε να κρυφτεί άλλο πια και δεν ήθελα και να την κρύψω.
Σου είπα απλά την αιτία, που εσύ σήμερα ήσουν όλη μέρα στο μυαλό μου. Σε πήρα τηλέφωνο για να σου πω, πως σ’αγαπάω! Σ’αγαπάω και αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ θα ήθελα τώρα να είσαι εδώ!
Έπειτα το έκλεισα. Είχα μείνει με το κινητό στο χέρι κοιτώντας το κενό. Ήθελα να σε ακούσω! Δεν ήθελα να αφήσω μήνυμα στον τηλεφωνητή. Είχε περάσει μια ώρα. Δεν με είχες καλέσει. Δεν το είχα μετανιώσει όμως. Ώσπου το όνομά σου εμφανίστηκε στη οθόνη του κινητού μου. Το σήκωσα και άκουσα την φωνή σου να μου λέει, Σε κάλεσα για να σου πω πως σ’αγαπάω και αυτή είναι και η δική μου αλήθεια. Είμαι κάτω από το σπίτι σου!
Και εκείνη την στιγμή ήταν που κατάλαβα πως το να ρισκάρεις μερικές φορές ίσως σου χαρίσει ότι πιο όμορφο! Γιατί λέγοντας όσα αισθάνεσαι γίνεσαι άοπλος, μα ταυτόχρονα τόσο μα τόσο δυνατός.
Σε κάλεσα για να σου πω πως σ’αγαπάω και πως μπορούμε να τα καταφέρουμε! Και θα τα καταφέρουμε!