Μη χαρίζεσαι εκεί που δεν σε εκτιμούν..

Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.

Πάλι θα ακούσεις να σε χαρακτηρίζουν φιλότιμο άνθρωπο, ότι δε χαλάς ποτέ χατήρια και ότι προσφέρεις απλόχερα την αγάπη σου, τη βοήθειά σου και την ψυχή σου σε όσους τη χρειάζονται!
Στο μυαλό τους όμως, είσαι καταχωρημένος ως θύμα.
Και δυστυχώς για σένα αλλά έτσι είναι. Δε λες “όχι” αν και ξέρεις ότι κάποιοι σε χρησιμοποιούν και σε θυμούνται μόνο όταν σε χρειάζονται.
Εκμεταλλεύονται την καλοσύνη σου και την επιθυμία σου να προσφέρεις για να κάνουν τη δουλειά τους. Και εσύ δίνεις την ψυχούλα σου για να τη διαλύσουν και να την ποδοπατήσουν.
Παίρνουν αυτό που θέλουν και μόλις χτυπήσει το ρολόι “μεσάνυχτα”, όλα γίνονται μια άδεια κολοκύθα και χάνονται στο σκοτάδι σφυρίζοντας και γελώντας δυνατά νικητές σε βάρος του κορόιδου. Και μένεις πίσω να κοιτάς ανθρώπους συμφεροντολόγους και βολεψάκηδες και όμως πάλι να είσαι έτοιμος να τρέξεις κοντά τους όταν σε χρειαστούν.

Γιατί; Γιατί έτσι είσαι. Όμως στεναχωριέσαι και διαλύεσαι και αδικείσαι και “πέφτεις” στα μάτια τους. Δε σε πειράζει; Ξέρω ότι σε ικανοποιεί η χαρά της προσφοράς και “γεμίζεις” με την αγάπη που δίνεις.
Όμως την ψυχούλα σου που ταλαιπωρείται δεν τη σκέφτεσαι; Τον εγωισμό δεν τον γνωρίζεις; Μήπως να το ξανασκεφτείς; Οι άνθρωποι σου φέρονται όπως τους επιτρέψεις.
Εσύ βάζεις τα όρια. Σκέψου τι θα δεχτείς. Άνθρωπος που σε χρησιμοποίησε μια φορά, θα το ξανακάνει. Καταλαβαίνει την αδυναμία σου και οι κεραίες του πιάνουν το σήμα σου ότι είσαι πάλι έτοιμος να δοθείς.
Ξέρουν ότι δεν μπορείς να αρνηθείς. Θα σε πλησιάσουν, θα πάρουν αυτό που θέλουν και θα εξαφανιστούν. Εσύ τι κάνεις; Μένεις αγκαλιά με την απογοήτευση.
Ξύπνα! Το ίδιο λάθος πόσες φορές θα επαναληφθεί;
Μη χαρίζεσαι εκεί που δε σε εκτιμούν. Μη γίνεσαι σωσίβιο σε εκείνους που δεν τους νοιάζει αν πνιγείς. Βοήθησε λοιπόν τον εαυτό σου και αυτούς που πραγματικά σε χρειάζονται και το αξίζουν!..