Δεν μου κάνεις αν δεν ξεχειλίζεις από έρωτα για εμένα..

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.

Θες να μιλήσουμε ειλικρινά;
Θες να σου πω τι ένιωσα;
Θες να σου πω τι νιώθω ακόμη;
Θες να σου πω πόσα βράδια δεν ξημέρωσα;
Θες να σου πω πόσες στιγμές δεν σε σκέφτηκα;
Θες να σου πω πόσο μου έλειπες;
Θες να σου πω πώς με έκανες να νιώθω κοντά σου;
Θες να σου πω τι περνάω τώρα μακριά σου;

Το μυαλό μου άγγιξες, την ψυχή μου.
Αν δεν άγγιζες αυτά, τίποτα δεν θα ένιωθα.
Είναι το μόνο εύκολο να βρω έναν άνθρωπο δίπλα μου, αλλά δεν θέλω όποιον νά’ναι.
Δεν μπορεί να με αγγίξει εύκολα κάποιος.
Το μυαλό πρέπει να ρίξει πρώτα.
Και το μυαλό μου δεν είναι εύκολη υπόθεση!

Είμαι ξεκάθαρο και ντόμπρο άτομο.
Ανέκαθεν μου άρεσαν οι ανοιχτοί λογαριασμοί.
Τα ήξεις αφήξεις δεν τα μπορώ καθόλου.
Με χαλάνε ρε αδερφέ.
Θα πω θέλω και θα είναι θέλω.
Θα πω δεν θέλω και θα είναι δεν θέλω.
Τις κουμπάρες θα παίζουμε;
Μερικές φορές το συναίσθημά μας, μας καταδυναστεύει, μας ορίζει, μας εκτινάσσει, μας χτυπάει αλύπητα, αλλά κατά κύριον λόγον δουλεύει η λογική μου, όση μου απέμεινε δηλαδή, γιατί κι αυτή η ρημάδα χάθηκε με τον έρωτα.
Μας παίρνει τα μυαλά ο έρωτας, μας μεταμορφώνει.
Δεν είναι κακό.
Δεν μετανιώνω για τίποτα!

Εγώ επιλέγω ποιος θα μπει στην ζωή μου.
Και δεν μπορώ να πω ότι μπαίνει κι εύκολα κάποιος.
Πρέπει να είσαι πολύ μάγκας για να μπεις.
Απλά να είσαι μάγκας κι όταν βγεις!
Η ζωή είναι όμορφη όταν είναι ξεκάθαρη.
Όταν ξέρεις τι θέλεις και δεν φοβάσαι να το πεις και να το διεκδικήσεις.
Κι εγώ θα διεκδικήσω ότι μου ανήκει.
Ένα κομμάτι του ουρανού είναι δικό μου!

Τώρα τι θέλω;
Δεν ήθελα ποτέ κάτι που δεν το ήθελε κι ο άλλος!
Θέλω να στάζεις “θέλω”,
θέλω να στάζεις “έρωτα”,
θέλω να στάζεις “εμένα”.
Αυτό θέλω!