Γράφει ο Άρης Γρηγοριάρης
Αργείς;
Γυρνάνε γύρω μου αδιάφορες γυναίκες, αδιάφορα αρώματα, αδιάφορες σκιές.
Μοιάζουν κάποιες με εσένα, αλλά δεν είναι εσύ.
Χθες νόμισα ότι μύρισα το άρωμά σου και γύρισα να σε αναζητήσω.
Χάθηκε το βλέμμα μου σε αδιάφορες μορφές.
“Είμαι ανηφόρα”, μου είχες πει.
“Δεν κουράζομαι”, σου είχα απαντήσει.
Μέχρι που έβαλες οδοφράγματα ανάμεσά μας.
Φόρεσες τον φόβο σου για ασπίδα, μουρμούρισες και μια δικαιολογία και ταμπουρώθηκες πίσω από το παρελθόν σου.
Εγώ όμως, δεν είμαι το παρελθόν σου.
Εγώ, ένιωσα την αγκαλιά σου, και δεν μπορώ να αφεθώ σε καμία άλλη αγκαλιά.
Ένιωσα την αγάπη σου, και δεν με αφορά, καμία άλλη αγάπη.
Ένιωσα το άγγιγμά σου και δεν με αφορά κανένα άλλο άγγιγμα.
Έφυγες, και τίποτα δεν μπορώ να το νιώσω αληθινά.
Όλα αδιάφορα, γιατί δεν είσαι εδώ, να τα μοιραστούμε.
Αργείς;
