Ούτε πίσω σου ούτε εμπρός σου. Πάντα δίπλα σου!

Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου 

Και εκεί που αναζητάς το όνειρο έρχεται εκείνος.
Σου απλώνει τα χέρια και σου λέει, πέτα, είμαι εγώ εδώ για να σε ‘πιάσω’.
Αλλά δεν θα σε πιάσω εγώ, εγώ θα σε αφήσω μόνη σου να ελέγξεις τα βάθη σου, στο ύψος θα μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου, στο βάθος θα μάθεις να εκτιμάς τις προσπάθειές σου.
Τί λένε οι άλλοι για εσένα;!
Και τί σε νοιάζει τί λένε;
Από πότε δίνεις βαρύτητα σε λόγια, μάτια που δεν είναι δικά σου;
Θα ανέβεις λίγο πιο ψηλά στο ύψος της ζωής. Και εγώ θα σε παρατηρώ και θα σε θαυμάζω πάντα.
Θα βρίσκομαι πάντα δίπλα σου μα ούτε μία στιγμή θα σε κρατήσω όταν πέσεις.
Μονάχα το χέρι θα σου κρατώ για να σου δείχνω, πως να, είμαι εδώ για εσένα.
Θέλω να ανεβαίνεις στην ζωή. Όμως, όπως θέλεις εσύ. Περπάτησέ την από τον ομαλό δρόμο. Περπάτησέ την από τον πετρόδρομο. Να πηγαίνεις πάντα μπροστά θέλω και εγώ δίπλα σου θα στέκομαι.
Ούτε πίσω σου ούτε εμπρός σου. Πάντα δίπλα σου να σου κρατώ το χέρι.
Ο δρόμος της ζωής σου, είναι ο δικός σου θησαυρός.
Όταν μου το ζητήσεις, θα απλώνω τα φτερά μου να σε απαλύνω από την έξαψη και την έκρηξη των συναισθημάτων.
Όταν φτάνεις όμως σε κάθε σου ύψος, θα μαζεύω τα φτερά μου για να σε θαυμάζω. Κατάφερες μόνη σου να ελέγξεις τα ύψη σου!
Μαθητής και διδάσκαλος της ζωής σου, γίνεσαι!
Αγαπάς μία στάλα περισσότερο τον εαυτό σου και γίνεσαι ανθεκτική ψυχή στο ταξίδι της ζωής σου!
Αυτό ήθελα πάντα για εσένα! Αυτό θέλω πάντα από εσένα!
Να κοιτάζεις τον εαυτό σου και να τον θαυμάζεις για την κάθε του προσπάθεια, να τον αγκαλιάζεις με στοργή και κατανόηση, να λες Σε ευχαριστώ Θεέ μου!
Και συνεχίζεται η αναζήτηση, στο όνειρο, στον δρόμο της ζωής!