Να αγαπάτε τους πρώην σας!
Γράφει η Έφη Νερούτσου.
Οι πρώην. Πόσο μεγάλο κεφάλαιο.
Νιώθω τυχερή που όλους τους θυμάμαι με χαμόγελο. Πάντα είχα ξεκάθαρη σχέση μαζί τους, πάντα ότι μας πείραζε το συζητάγαμε και η σχέση μου με όλους τελείωνε ομαλά, γλυκά και με γέλιο.
Δεν θυμάμαι ποτέ σκηνές “μην φύγεις θα πεθάνω” ή “είσαι γελοίος”. Έκλειναν πάντα οι κύκλοι πολύ όμορφα όπως ακριβώς άνοιγαν.
Φίλη ξέρω τι σκέφτεσαι. Σκέφτεσαι πως γίνεται να κλείσει ομαλά ένας κύκλος όταν ο ένας από τους δύο είναι ακόμη ερωτευμένος. Μου έχει συμβεί αυτό. Ξέρεις τι σκέφτηκα την ώρα που έκλαιγα; Πως ο απέναντι μου δεν νιώθει το ίδιο, πως έχει τα κότσια να μου το πει στα ίσα, πως τον αγαπάω πολύ σαν άνθρωπο και χαίρομαι που η σχέση μας βασιζόταν πάντα σε αλήθειες, πως είμαι τυχερή που ξύπναγα δίπλα του ένα χρόνο ή 6 μήνες και πως δεν πρέπει να στεναχωριέμαι γιατί θα τον έχω στην ζωή μου ακόμη και μετά το τέλος της σχέσης μας.
Σκέφτομαι λίγο ιδιαίτερα, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να κλαίω επειδή κάτι τελείωσε. Λέω ευχαριστώ σε αυτά που έζησα και σέβομαι απεριόριστα την αλήθεια του άλλου όπως ακριβώς θέλω να συμβαίνει και με την δική μου αλήθεια.
Με όλους τους πρώην έχω μία άριστη σχέση. Όλοι μου απέδειξαν πως με αγάπησαν πραγματικά. Με αγάπησαν με αυτή την κανονική αγάπη, που δεν περιορίζεται μόνο στην σχέση. Θα με πάρουν στα γενέθλια μου, στην γιορτή μου, θα με πάρουν να με ρωτήσουν “τι κάνεις; “, έτσι απλά, επειδή έχουν να με δουν καιρό.
Τους αγαπώ όλους αυτούς που πέρασαν από την ζωή μου. Όλοι είναι διαφορετικοί άνθρωποι και έτσι με τον καθένα από αυτούς έχω και άλλη σχέση. Θυμάμαι τα πάντα και χαίρομαι για αυτό γιατί τώρα τα λέμε παρέα και γελάμε. Χαίρομαι γιατί δεν έχω αφήσει ούτε σε αυτούς πικρή γεύση. Χαίρομαι γιατί όταν με βλέπουν με αγκαλιάζουν και γελάμε χωρίς λόγο.
Πήγα για μια μπύρα προχθές με έναν άνθρωπο που τον αγαπώ όσο λίγους. Ήταν η μόνη σύντομη σχέση που είχα. Περίπου δύο μήνες. Χωρίσαμε μεσημέρι και το βράδυ πίναμε μπύρες και γελάγαμε. Η πιο όμορφη και σύντομη σχέση μου.
Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια. Πάντα μιλάγαμε, πάντα γελάγαμε, πάντα ενδιαφερόταν ο ένας για τον άλλον.
Είχαμε καιρό να βγούμε για αυτό όπως καταλαβαίνεις η μία μπύρα έφερε την άλλη και στην κουβέντα μας εμφανίστηκαν αμέτρητα “θυμάσαι”. Δεν σταματήσαμε να γελάμε ούτε για ένα λεπτό.
Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ήμασταν μαζί και έχω αλλάξει και εγώ και εκείνος, θυμήθηκα τους λόγους που με κάνουν όλα αυτά τα χρόνια να τον λατρεύω.
Η τρέλα που έχει για τα ταξίδια με έκανε να βλέπω έναν καθρέφτη του εαυτού μου αλλά και το να μην είναι μίζερος επίσης. Έχει αλλάξει πολύ, έχει όνειρα και στόχους και εγώ χαίρομαι πολύ για αυτόν.
Ήμασταν μικρά παιδιά τότε όμως είχε το μυαλό να καταλάβει πως τον είχα ανάγκη. Ήταν δίπλα μου στην πιο δύσκολη φάση της ζωής μου και εγώ αυτό, όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Αυτή είναι η πραγματική αγάπη. Να χαίρεσαι για τον άνθρωπο που υπήρξε κάποτε στην ζωή σου. Να μαθαίνεις πως κάποια άλλη έχει δίπλα του τώρα και να μην τρώγεσαι αλλά να λες “μακάρι να σε κάνει να χαμογελάς”.
Να σέβεστε το παρελθόν σας. Να το αγαπάτε. Ίσως δεν σας φέρθηκαν όλοι καλά, ίσως κάποιοι να μην σας εκτίμησαν. Δεκτό. Να αγαπάτε και αυτούς γιατί είναι κομμάτι σας. Μην έχετε κακία μέσα σας, να χαίρεστε με την ευτυχία του άλλου ακόμη και αν ένα κομμάτι του έρωτα σας ζει ακόμη. Η ζωή είναι μικρή αλλά και απρόβλεπτη.
Η ζωή μας είναι κάτι μεγάλα κουτιά. Έχουν μέσα καλούς και κακούς ανθρώπους, ωραίες και άσχημες στιγμές. Ποτέ όμως δεν ξέρεις ποιο θα είναι το επόμενο κουτάκι και μεταξύ μας καλύτερα, θα ήταν βαρετό.
Χτίστε όμορφες αναμνήσεις γιατί αυτές μένουν….
LoveLetters