Μην ανησυχείς, έχει ο καιρός γυρίσματα!

Γράφει η Λιάνα

Μπλεγμένα δάχτυλα, μέσα στην καρδιά της νύχτας. Δύο μάτια καρφωμένα στα δικά σου κι ένα χαμόγελο γεννημένο μόνο για σένα. Ένα τυχαίο άγγιγμα, ένα χάδι κι η αμηχανία να κάνει την καρδιά σου να χτυπάει σ’ έναν γνωστό κι αγαπημένο ρυθμό, που τόσο είχες νοσταλγήσει. Στιγμές απλόχερα χαρισμένες σε σένα. Χωρίς ιδιοτέλεια και δύσκολα νοήματα. Γέλιο ατόφιο, γάργαρο, σα να έγινες ξανά παιδί. Κι όλα αλλάζουν μαγικά.

Όχι δε γερνάει η ψυχή, αν δε την αφήσεις, όσα κι αν τη βαραίνουν. Κι η ελπίδα, εκείνη η χαμένη, έρχεται η στιγμή που θεριεύει μπρος τα μάτια σου και ξαναγεμίζει τον κόσμο σου. Ξορκίζει τη μοναξιά. Κι ο χρόνος μηδενίζει κι αρχίζει να μετράει απ’ την αρχή.

Το ξεχρεώνει η ζωή το άδικο, ας αργεί. Και φέρνει ξαφνικά μπροστά σου, κάτι πραγματικό, που δεν ήρθε μόνο για να πάρει, ήρθε γιατί διάλεξε να σε φροντίσει. Γιατί ενώ έδειξες τις πληγές σου, δε φοβήθηκε να τις χαϊδέψει. Γιατί πριν καν να το σκεφτείς, βρίσκεται κοντά σου, πρόθυμα κι αληθινά.

Κι εκείνο το φιλί της καληνύχτας, απαλό, αγνό, μαρτύρησε τον γλυκό πόθο που άρχισε να γεννιέται μεταξύ δυο ανθρώπων. Ένα φιλί διαφορετικό, που έκρυβε μέσα του ένα «νοιάζομαι» κι ένα «μείνε κοντά μου». Ποιος ξέρει; Ίσως τελικά, όντως, να συμβαίνουν καθημερινά μικρά θαύματα. Ίσως και να ήρθε η στιγμή για το δικό σου θαύμα…