Γράφει η Σοφία Σοφιανίδου
Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει, αλλά εσύ είσαι η δύναμή μου.
Όχι με φανταχτερές κινήσεις, ούτε με μεγάλα λόγια. Με την απλή, ήσυχη παρουσία σου. Με το βλέμμα σου όταν μέσα μου όλα καταρρέουν. Με τον τρόπο που μου κρατάς το χέρι, όχι για να μου λύσεις τα προβλήματα, αλλά για να μου δείξεις ότι δεν είμαι μόνη.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθω εξαντλημένη. Από τη ζωή, τον κόσμο, από εμένα την ίδια. Και τότε, αρκεί μόνο να σε σκεφτώ. Να φέρω στο μυαλό μου το πρόσωπό σου, μια κουβέντα σου, μια ματιά σου. Και κάπως, ανασαίνω ξανά.
Δε χρειάζεται να με σώσεις. Δε ζητάω ήρωες. Χρειάζομαι μόνο αυτή τη γαλήνια δύναμη που μου δίνεις. Να σταθώ λίγο ακόμα όρθια. Να πω «Είμαι ακόμα εδώ. Συνεχίζω.»
Είναι σπάνιο να έχεις έναν άνθρωπο που σε γειώνει χωρίς να σε βαραίνει. Που σε εμπνέει χωρίς να σου ζητάει να αλλάξεις. Που σε στηρίζει χωρίς να σε “διορθώνει”. Κι εσύ… είσαι αυτός ο άνθρωπος για μένα.
Η δύναμη που παίρνω από σένα δεν είναι εντυπωσιακή. Είναι αληθινή. Είναι στο ότι με “ακούς”, ακόμα κι όταν δε μιλάω. Ότι καταλαβαίνεις τη σιωπή μου. Ότι δεν τρομάζεις από τις ευαισθησίες και τις αδυναμίες μου. Τις δέχεσαι. Εμένα δέχεσαι.
Όταν όλοι περιμένουν από μένα να είμαι δυνατή, να χαμογελώ, να κρατάω τα πάντα σε ισορροπία… εσύ μου επιτρέπεις να είμαι και αδύναμη. Και μικρή. Και ευάλωτη. Και φοβισμένη. Και ξέρω πως αυτό δεν αλλάζει τίποτα για σένα. Γιατί δε με αγαπάς μόνο όταν στέκομαι, αλλά με αγαπάς και όταν πέφτω.
Αν αντέχω, αν συνεχίζω, αν ακόμα προχωράω… είναι γιατί υπάρχεις εσύ. Μου θυμίζεις ποια είμαι όταν το ξεχνάω. Μου θυμίζεις πως δε χρειάζεται να είμαι τέλεια. Μόνο να είμαι εγώ.
Όταν θέλω να τα παρατήσω, η φωνή σου με φέρνει πίσω. Όχι φωνάζοντας. Ψιθυρίζοντας με αγάπη. Εκείνες τις ώρες που όλα μέσα μου λυγίζουν, εσύ είσαι ο λόγος που λέω «Όχι ακόμα. Θα κρατηθώ λίγο ακόμα. Γιατί εκείνος με βλέπει. Με νοιάζεται. Με πιστεύει.»
Σε ευχαριστώ. Όχι για κάτι συγκεκριμένο. Για όλα. Γιατί είσαι εκεί. Γιατί είσαι εσύ.
Η δύναμη που νιώθω μέσα μου έχει το πρόσωπό σου. Κι όταν όλα σκοτεινιάζουν, σε σκέφτομαι και χαμογελώ.
Είσαι εδώ. Και μόνο αυτό φτάνει.
