Αγαπημένε Άγιε Βασίλη, την ησυχία μου θα σου ζητήσω μόνο!
Γράφει η Θεανώ Διολή
Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη,
εγώ δεν υπήρξα ποτέ γυναίκα από αυτές που ζητούν και έχουν μεγάλες απαιτήσεις από τους άλλους. Το αντίθετο, οι άλλοι είχαν πάντα μεγάλες απαιτήσεις από εμένα και αυτό γιατί φυσικά εγώ τους έδινα το δικαίωμα να το κάνουν. Εγώ τους έδινα όλα και αυτοί με άφηναν (και εξακολουθούν με αφήνουν) στον άσσο, που λέει και το τραγούδι, αν με καταλαβαίνεις! Για κάποιους έχω μετανιώσει, για κάποιους άλλους χαλάλι τους (ίσως).
Τέλος πάντων, ξαναγυρίζω στο θέμα μας.
Απαιτήσεις παράλογες λοιπόν ποτέ δεν είχα και δεδομένου ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει δεν θα ξεκινήσω να έχω τώρα. Μην περιμένεις λοιπόν να σου ζητήσω κάτι μεγάλο, ακριβό ή εξωπραγματικό.
Αν όμως τύχει και περάσεις από τη γειτονιά μου και πεις να μ’ επισκεφθείς – παρότι τ’ ομολογώ δεν ήμουν και το καλύτερο κορίτσι – κοίτα να μου φέρεις ένα μόνο πράγμα.
Ποιο; ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ μου!
Ναι, μη σου κάνει καθόλου εντύπωση, μόνο την ησυχία μου θέλω δώρο για φέτος και για πάντα αν γίνεται.
Όχι δεν είμαι καθόλου εγωίστρια, αυτό μην το ξαναπείς. Κουρασμένη, αηδιασμένη και μπαϊλντισμένη είμαι.
Θέλω την ησυχία μου από όλους αυτούς τους φελλούς με την ανθρώπινη μορφή που επιπλέουν στην αβάσταχτη ελαφρότητα της θάλασσας αυτού του κόσμου – θα μπορούσα να το εξειδικεύσω και με συγκεκριμένα ονόματα αλλά υπερτερεί το καλό πνεύμα των γιορτών και με κατευνάζει!
Θέλω την ησυχία μου απ’ όλους αυτούς τους ανεγκέφαλους που θεωρούν ότι είναι κάποιοι, σπουδαίοι και σημαντικοί και δυστυχώς το πιστεύουν κιόλας, και ακόμα πιο δυστυχώς προσπαθούν να μου επιβληθούν και να κλέψουν αξία από την αξία μου.
Θέλω την ησυχία μου απ’ όλους τους δήθεν και ξερόλες που όλη η γνώση και η δηθενιά τους έχουν πηγή το γουγλε σερτς!
Κουρασμένη, αηδιασμένη και μπαϊλντισμένη από όλους αυτούς που θεωρούν ότι μπορούν να χαλαλίσουν τον χρόνο μου, να με φθείρουν, να με σύρουν και να με αποτελειώσουν!
Φυσικά και το παλεύω μόνη μου, χτίζω τους τοίχους μου, βάζω φραγή στις εισερχόμενες τις κλήσεις τους και άλλα πολλά, αλλά αυτοί εκεί να πολλαπλασιάζονται μανιωδώς, σαν την Λερναία Ύδρα ένα πράγμα, ένα κεφάλι κόβεις και δέκα φυτρώνουν πίσω. Μ’ ένα σπαθί στο χέρι, μα πόσο ακόμα μόνη να παλεύω, πες μου. Need some help over here, μεγαλώνω βλέπεις και οι αντοχές μικραίνουν!
Βαρέθηκα, κουράστηκα, αηδίασα, μπαΐλντισα σου λέω η γυναίκα!
Γι΄ αυτό βρε μεγαλόψυχε Άγιε μου Βασίλη, φέτος για δώρο φέρε μου την ησυχία μου – και για πάντα αν γίνεται.
Τώρα αν δεν μπορείς να μου τη φέρεις, δεν επιμένω, είπαμε δεν είμαι γυναίκα που κουράζω με απαιτήσεις, αλλά μιας και απ’ ότι έχω ακούσει είσαι τύπος large, φέρε μου ως extra bonus τουλάχιστον, ανθρώπους να αξίζουν να τους δίνω τα όλα μου άλλα να μην κινδυνεύω αυτοί να με αφήσουν στον άσο τους!