Μην κουραστείς να μ’αγκιαλιάζεις και να με κρατάς..
Γράφει η Ελένη Σάββα
Μην κουραστείς να μ’αγαπάς. Ούτε λεπτό. Δεν θα κουραστώ να σ’αγαπώ ουτ’εγώ. Η αγάπη δεν κουράζει. Σε αναζωογονεί, σε κάνει να ανασαίνεις, σου δίνει δύναμη, ζωή.
Μην κουραστείς καρδιά μου να μ’αγκαλιάζεις τα βράδυα και να με φιλάς για καληνύχτα. Μην κουραστείς να μου κρατάς το χέρι, να με κοιτάς στα μάτια και να μου χαμογελάς όταν ξέρεις καλά πως φοβάμαι. Μην κουραστείς ποτέ να μου δίνεις δύναμη.
Κι όταν όλα γύρω μου θα καταρρέουν και θα κλαίω, όταν θα θέλω να χαθώ από όλους και όλα, όταν θα χάνω κάθε ελπίδα, μην κουραστείς να είσαι εκεί, με την πιο ζεστή αγκαλιά, να ν’αγαπάς.
Να με κοιτάς στα μάτια αληθινά, να χάνομαι. Να ξεστομίζεις το “σ’αγαπώ” και να νιώθω σαν μικρό παιδί, να λιώνω, σαν εκείνη την πρώτη φορά που το άκουσα. Να με κάνεις να πετάω ψηλά με μια ματιά σου.
Να μ’αγκαλιάζεις τόσο σφυχτά, που να νιώθω ότι τα “είναι” μας γίνονται ένα. Να με ξυπνάς το πρωί με τη πιο όμορφη καλημέρα, το φιλί σου, ότι κι αν έχει συμβεί τη προηγούμενη μέρα.
Να με αφήνεις να είμαι τριγύρω, εκεί κοντά, όταν δεν θες κανένα δίπλα σου. Να μου επιτρέπεις να σου κρατάω το χέρι σφυχτά και να σου φτιάχνω τη διάθεση.
Και στις μακρινές μας βόλτες… Μην κουραστείς να μου τραγουδάς. Να με κοιτάς και να νιώθω την ευτυχία μας να πλυμμηρίζει. Να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή μας και να μην χορταίνεις και να θέλεις κι άλλες, πολλές, αμέτρητες.
Κι όταν θα απογοητεύομαι μάτια μου, μην κουραστείς να είσαι εδώ. Να μου χαμογελάς και να μου λες πως ότι κι αν συμβαίνει, έχω εσένα. Και να χαμογελάω μονάχα γι’αυτό.
Μην κουραστείς ψυχή μου να είσαι ο άνθρωπός μου…Μην κουραστείς να είσαι το υπέροχο πλάσμα που γνώρισα, ερωτεύτηκα και αγάπησα.
Μην κουραστείς να είσαι “εσύ”. Μην κουραστείς ποτέ, ποτέ να μ’αγαπάς!