Βίλλυ Ζ.

Γράφει η Βίλλυ Ζ. Όταν ξαναανακαλύπτεις τον εαυτό σου, θυμάσαι τη δική σου μικρή μαγεία, που χάθηκε κάπου στις κοινωνικές συμβάσεις και στους ρόλους που μόνος σου ανέλαβες. Το όριο,…

Γράφει η Βίλλυ Ζ. «Οι άνθρωποι είναι αυτοκαταστροφικοί και πλέονέκτες. Πάντα θέλουν περισσότερα. Αυτά είναι η βάση, τα αυτονοήτα βρε κορίτσι μου…». Κι έβαλες ξαφνικά τη μέρα μου, με το…

Γράφει η Βίλλυ Ζ. «Αν ήταν να σε γνώριζα ξανά, θα κρατούσα μεγαλύτερες σιωπές, για να καταλάβω νωρίς ότι δεν καταλαβαίνεις τις πράξεις. Αν σε γνώριζα ξανά, θα κοιτούσα πιο…

Γράφει η Βίλλυ Ζ. Τι πιο όμορφο, από μια Κυριακή μέσα στον ήλιο; Με θέα όλη την Αθήνα, μια ατέλειωτη πόλη ανοίγεται μπροστά σου. Σε κάθε της κομμάτι σχεδόν ανακαλύπτεις…

Γράφει η Βίλλυ Ζ. Τα μεγάλα φινάλε γράφονται στις μεγάλες σιωπές, κάπου διάβασα.Γιατί απλά σε κάποια στιγμή ξέρεις οτι δεν υπάρχει λόγος να μιλήσεις. Ακόμα και το περιεχόμενο των λέξεων…

Γράφει η Βίλλυ Ζ. Οι νύχτες οι δικές μου δεν τελειώνουν σε σκέψεις κούφιες,. Αυτές είναι εκείνες οι αποτυχημένες που το πρωί τις νιώθω σαν να πέρασε η ζωή και…

Γράφει η Βίλλυ Ζ. Μια μικρή ιστορία, που ξεκίνησε από δύο παιδιά, που δε μεγάλωσαν. Μια μικρή ιστορία αγάπης, που την αρχή της είχε στην αφέλεια, στην αγνότητα και τον…

Γράφει η Βίλλυ Ζ. Πόσο πολύ μπορεί να χάσει κανείς τον εαυτό του; Πόσο εύκολα μπορεί να ξεχάσει τις «μεγάλες του στιγμές» και να τις σβήσει; Μια μέρα ξυπνάς κι όλα…

Γράφει η Βίλλυ Ζ. «Πόσο με αγαπάς;» «Όσο δεν μπορείς να φανταστείς…» Και κάπως έτσι τα χρόνια περνάνε κι η συμβίωση γίνεται συγκατοίκηση με εκρήξεις πάθους και στιγμές έρωτα, που…