no*rl*iz

Γράφει η NO*RL*IZ Βρέθηκα σε κείνο το χώρο από μια παρόρμηση της στιγμής ένα φθινοπωρινό απόγευμα. Μια απλή παρόρμηση να απαντήσω στην πρόσκληση ενδιαφέροντος εθελοντών για ένα ψυχαγωγικό απόγευμα του…

Γράφει η NO*RL*IZ Ένα χρόνο τώρα αγωνίζεσαι πολύ. Με νύχια και με δόντια να κρατηθείς από παντού. Με τα προγνωστικά εναντίον σου. Και όλους εμάς να κοιτάμε χωρίς να μπορούμε…

Γράφει η NO*RL*IZ Μου είναι τόσο δύσκολο να εξηγήσω κάποιες φορές πώς γίνεται το μυαλό μου να’ναι γεμάτο σκέψεις και παρόλα αυτά να μην μπορώ να τις αραδιάσω απέναντί μου.…

Γράφει η NO*RL*IZ Μου είναι τόσο δύσκολο να εξηγήσω κάποιες φορές πώς γίνεται το μυαλό μου να’ναι γεμάτο σκέψεις και παρόλα αυτά να μην μπορώ να τις αραδιάσω απέναντί μου.…

Γράφει η NO*RL*IZ Μου είναι τόσο δύσκολο να εξηγήσω κάποιες φορές πώς γίνεται το μυαλό μου να’ναι γεμάτο σκέψεις και παρόλα αυτά να μην μπορώ να τις αραδιάσω απέναντί μου.…

Γράφει η NO*RL*IZ Αξημέρωτα. Στο μεταίχμιο. Εκεί που το φεγγάρι και το σκούρο του ουρανού αρχίζει να σκορπάει. Σαν τις σκέψεις σου. Σαν τον καπνό του τσιγάρου σου που με…

Γράφει η NO*RL*IZ Οι μεθυσμένες κουβέντες λένε πάντα αλήθειες. Το φώναζε ένας πιτσιρικάς με σπρέυ πάνω σε έναν αθηναϊκό τοίχο. Από αυτούς που γίνονται πίνακας σκέψεων, αισθημάτων, κραυγών. Κραυγή απόγνωσης…

Γράφει η NO*RL*IZ Δεν ξέρω πώς πραγματικά με φαντάστηκες. Όταν άρχισα να σ’ενδιαφέρω περισσότερο εννοώ και ξεκίνησες να πλέκεις σενάρια με happy end και πρωταγωνιστές εμάς. Μου το ‘λεγε πάντως…

Γράφει η NO*RL*IZ Δεν ξέρω πώς πραγματικά με φαντάστηκες. Όταν άρχισα να σ’ενδιαφέρω περισσότερο εννοώ και ξεκίνησες να πλέκεις σενάρια με happy end και πρωταγωνιστές εμάς. Μου το ‘λεγε πάντως…