Χθες το βράδυ σε μια παρέα, ένα εξαιρετικό παιδί μου διηγήθηκε την ιστορία του. Είχε μια σχέση με μια κοπέλα, με την οποία ήταν πολύ ερωτευμένος, αλλά δυστυχώς το όλο story κράτησε μόνο 5 μήνες. Αν και στεναχωρημένος, φαινόταν απόλυτα συνειδητοποιημένος, διαβεβαιώνοντας με ότι η κοπέλα τον χώρισε επειδή δεν ένιωθε τα ίδια με αυτόν. Αυτή είναι και η απάντηση σε όσους αναρωτιούνται για το τέλος της ιστορίας τους. Δεν πρέπει να σε ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα τρίτα πρόσωπα, το πιθανότερο είναι ότι για να θέλει σε χωρίσει κάποιος, δεν νιώθει όσα εσύ.
Όλα μου φαίνονταν φυσιολογικά μέχρι που το παλικάρι μου έδειξε το μήνυμα, με το οποίο η κοπέλα υπέγραψε το τέλος της πεντάμηνης σχέσης. Είχε προηγηθεί νωρίτερα μια κουβέντα, οπότε μην βιαστεί κανείς να την κατηγορήσει για ανευθυνότητα επειδή έβαλε τέλος δια τηλεφώνου. Άλλο ήταν το θέμα. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς έγραφε το μήνυμα, αλλά θα κάνω μια προσπάθεια να το προσεγγίσω.
‘’Αγαπημένε μου,
Ξέρω ότι ήσουν πολύ ερωτευμένος μαζί μου, ξέρω ότι ήσουν άψογος μαζί μου και ότι μου τα έδωσες όλα. Αλλά δυστυχώς μερικές φορές η ζωή δεν φέρνει τα πράγματα όπως τα θέλουμε. Αυτά που ένιωσες δεν τα ένιωσα στον ίδιο βαθμό και είμαι σίγουρη ότι ποτέ δεν θα μπορέσω να τα νιώσω. Θέλω να τελειώσει αυτή η ιστορία διότι θέλω να πάω παρακάτω. Θέλω να πάω σε κάτι άλλο που θα με γεμίσει απόλυτα και θα με κάνει ευτυχισμένη. Αυτό ίσως είναι άδικο για σένα, αλλά είναι η πραγματικότητα’’.
Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα, νομίζοντας ότι είχε γίνει κάποιο λάθος στην ανάγνωση. Δεν είχε γίνει όμως κανένα λάθος. Η κοπέλα είχε φτάσει στο υψηλότερο άκρο του κυνισμού, στα όρια της αναλγησίας. Μ΄έπιασε αποστροφή για εκείνη. Ποιος ο λόγος να διαλύσει την ψυχολογία ενός ερωτευμένου ανθρώπου; Ήταν ανάγκη να κάνει τέτοια κατάθεση ψυχής; Και μην πει κανείς ότι το έκανε για τον βοηθήσει να πάει γρήγορα παρακάτω. Δηλαδή αν του έλεγε απλά ότι δεν νιώθει όπως στην αρχή, τι θα άλλαζε; Εκείνος θα καταλάβαινε, όπως και να ‘χει, ότι της τελείωσε (αν πότε της είχε αρχίσει).
Προσωπικά σιχαίνομαι τους κυνικούς ανθρώπους. Νομίζουν ότι είναι ειλικρινείς επειδή λένε αφιλτράριστα όλα αυτά που νιώθουν. Να μας πουν και τι είναι αυτό που τους οδηγεί σ΄αυτή την αφιλτράριστη ειλικρίνεια. Τι είναι αυτό που τους οδηγεί στα όρια της κακίας; Όταν κάτι μπορεί να γίνει χωρίς πόνο, γιατί να επιλέξουμε τον δρόμο του πόνου; Κάποιο λόγο θα έχουν όλοι αυτοί που λειτουργούν έτσι. Προφανώς κάποια συμπλέγματα που δεν μπορούν να αποβάλλουν. Όπως τα συμπλέγματα του κακού παλιού στο στρατό. Μόνο που αυτά δεν κάνουν την ίδια ζημιά.
Αυτού του είδους ο κυνισμός είναι πιο η απατηλή ειλικρίνεια. Ίσως κάποτε πληγωνόμουν από μια τέτοια ειλικρίνεια, τώρα απλά δεν θα συγχωρούσα τον εαυτό μου που έμπλεξε μ΄ένα τόσο ηλίθιο άτομο…