Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Ένα πράγμα που κάνεις όταν μεγαλώνεις, είναι να εκτιμάς τη ζωή διαφορετικά. Έχεις φύγει πια από την ηλικία των 20-30, που πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, έχει κοπάσει ο ενθουσιασμός και δεν έχεις πια την «άγνοια κινδύνου» που χαρακτηρίζει την πρώτη νιότη. Είσαι πια σε ηλικία που πρέπει να ωριμάσεις και να ζήσεις με ποιότητα τη ζωή σου.
Αυτό λοιπόν που συνειδητοποιείς, μεγαλώνοντας, είναι ότι πολύ λίγα πράγματα αντέχουν στο χρόνο. Ποια είναι αυτά; Μια όμορφη σχέση και κάποιες ουσιαστικές φιλίες. Είσαι πλέον σε μια ηλικία που οι σχέσεις δοκιμάζονται στο χρόνο και μένουν ελάχιστες. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν πηγαίνουμε «για καφέ» με πολλά άτομα, αλλά με το πόσους ανθρώπους έχουμε πραγματικά δίπλα μας, στα καλά και στα άσχημα. Συνήθως αυτοί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Είναι οι λεγόμενοι «δικοί μας άνθρωποι».
Τι καθιστά όμως μια σχέση αληθινή; Η αντοχή της στο χρόνο. Το να μπορεί να ξεπερνά τις φουρτούνες, να σπάει τη ρουτίνα και να μπορεί να εξελίσσεται. Το ιδανικό στοιχείο μιας σχέσης είναι οι άνθρωποι που την απαρτίζουν να γίνονται καλύτεροι μέσα στο χρόνο, κάνοντας και τη σχέση τους ωραιότερη, είτε μιλάμε για φίλους είτε για συντρόφους.
Όλα τα υπόλοιπα είναι απλός ενθουσιασμός και συνήθως ξεφουσκώνουν. Ξεκινούν με πομπώδη λόγια και καταλήγουν στην αποξένωση των ανθρώπων. Το αληθινό δεν χρειάζεται να εντυπωσιάσει με μεγάλα λόγια. Η αυθεντικότητά του μιλά από μόνη της.
Το μυστικό λοιπόν μιας φιλίας ή μιας αγάπης που αντέχει, είναι η αλήθεια. Ό,τι είναι αληθινό ο χρόνος δεν το αγγίζει και ούτε φυσικά μπορεί να το φθείρει.
Εμείς δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε, παρά να αφήσουμε το χρόνο να μας δείξει. Ποιοι αξίζει να μείνουν και ποιοι να φύγουν από τη ζωή μας.
Πάντα!
