Γράφει η Θεανώ Διολή
Όσα μεγάλα λόγια κι αν σου πουν, στο τέλος θα φύγουν πρώτοι, ειδικά αν τα λόγια αυτά στα λένε διαδικτυακά!
Αυτό το όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι, πέρα για πέρα αληθινό! Εμ, κάτι ήξερε ο σοφός λαός.
Στην αρχή λοιπόν σου πλημμυρίζει το κινητό ή το messenger με μηνύματα ερωτοχτυπημένα, κολακείες, ομορφόλογα, αυτοκολλητάκια με καρδούλες και φωτογραφίες με ανθοδέσμες και ρομαντικά quotes. Γυναικάρα μου, κουκλάρα μου θα σε κάνω βασίλισσα κλπ. κάθε 5 δευτερόλεπτα περίπου!
Παναγιά μου λες, δόξα τω θεώ, ήρθε, νατος ο πρίγκιπας καλέ, από εκεί που δεν τον περίμενες, lucky me, σκάστε κάριες, δικός μου είναι!
Και μασάς, ενδίδεις γιατί τυγχάνει να τον γνωρίζεις κιόλας και ξέρεις ότι είναι και σοβαρός άνθρωπος, ε είσαι και γυναίκα, κολακεύεσαι, και μπαίνεις στο παιχνίδι. Στην αρχή ομολογουμένως κάπως διστακτικά, στη συνέχεια όμως αφήνεσαι και απαντάς και εσύ με φατσούλες, χαμογελάκια, φιλάκια και “έλα μωρέ είσαι υπερβολικός” και συνεχίζεται το φλερτ το εικονικό.
Και συνεχίζεται, και συνεχίζεται, και συνεχίζεται, και κάποια στιγμή αφού έχουν πια εξαντληθεί όλα τα αυτοκολλητάκια και όλες οι φατσούλες και όλες οι φωτογραφίες με τους virtual κήπους και τις ανθοδέσμες, παίρνεις η γυναίκα την πρωτοβουλία και ρωτάς “πότε θα τα πούμε από κοντά;”
Ε, μετά από τόσο διαδικτυακό πάθος περιμένεις να σου πει ένα “τώρα” ή άντε το πολύ ένα “αύριο” γιατί είναι και περασμένη ή ώρα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση εσύ για να μη χάνεις ούτε ένα δευτερόλεπτο από αυτόν τον χείμαρρο του διαδικτυακού πάθους που επιτέλους θα πάρει σάρκα και οστά, ντύνεσαι, βάφεσαι σε χρόνο που καταρρίπτει και το παγκόσμιο ρεκόρ του Γιουσέιν Μπολτ και είσαι στην πόρτα με τα κλειδιά και περιμένεις το γκλινκ για αν σου πει που.
Και περιμένεις, και περιμένεις, και περιμένεις. Και τσεκάρεις κινητό μπας και δεν έχει φτάσει το μήνυμα, μπας και δεν έχει παραδοθεί γιατί εκείνη τη δεδομένη στιγμή που το έστειλες μπορεί να έπεσε το διαδίκτυο, μπορεί ο Ζούκενμπεργκ να αποφάσισε να κάνει αναβάθμιση και έκλεισε τον servrer του fb και ένα σωρό ακόμα σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Έλα όμως που το μήνυμα έχει παραδοθεί και έχει διαβαστεί κιόλας. Λες οκ μπορεί το μωρό μου να έχει δουλειά και περιμένεις, περιμένεις και περιμένεις και η ώρα περνά και απάντηση δεν έρχεται ποτέ, σιωπή και αναρωτιέσαι.
Αφήνεις τσάντα, κλειδιά, βγάζεις παπούτσια και χώνεσαι στον καναπέ και κοιτάς το κινητό, πουθενά το γκλινγκ, καπνός, κολοκύθα ο πρίγκιπας και μάλιστα κούφια, για αν μη σου πω και σάπια!
Μην αναρωτιέσαι, δεν φταις εσύ, εσύ το αυτονόητο υπέθεσες ότι μετά από τέτοια μηνηματοκαψούρα και parole parole που λέει και το τραγούδι το φυσιολογικότερο θα ήταν να συναντηθείτε να στα πει και από κοντά, να σου δείξει αυτόν τον έρωτα πρόσωπο με πρόσωπο. Αυτός όμως αγρόν ηγόραζε ή μάλλον τα δωρεάν του megabytes ξόδευε!
Μα θα μου πεις γιατί το έκανε αν δεν ήθελε να σε δει, αν δεν σε είχε ερωτευτεί; Μην πολυπροβληματιζεσαι και σε καμία περίπτωση μη ρίξεις το φταίξιμο στον εαυτό σου. Ο άντρας μηνυματάκιας είναι κατά πάσα πιθανότητα ένας δειλός άντρας που φοβάται τον έρωτα, τα συναισθήματα του και δεν έχει το θάρρος να προσεγγίσει όχι μόνο μια γυναίκα αλλά στην ουσία ούτε και την πραγματική ζωή. Φτιάχνει μια εικονική ερωτική-συναισθηματική πραγματικότητα και γίνεται μόνιμος κάτοικος της. Να είσαι σίγουρη πως δεν το έκανε μόνο σε εσένα και σίγουρα δεν “ερωτεύτηκε” σφοδρά μόνο εσένα, γιατί αν ήταν έτσι δεν θα σε τρέλαινε στα μηνύματα από απόσταση αλλά στα φιλιά από κοντά.
Αυτό που έχω να σου πω την επόμενη φορά που θα ακούσεις τέτοιου είδους γκλινγ στο κινητό μην απαντήσεις. Αν ο υποψήφιος έρωτας είναι κάποιος γνωστός σίγουρα θα βρει τρόπο να σε προσεγγίσει έξω από την εικονική πραγματικότητα, αν πάλι σου είναι άγνωστος εντελώς πίστεψε με θα σου είναι και παντελώς αδιάφορος!
Ερωτεύσου άντρες με σάρκα και οστά!
(Αχ, Parole, parole, parole!)
