Τις μεγαλύτερες αλήθειες, στις είπα ενώ κοιμόσουνα..

Πεφταστέρι μου.. πολυπόθητη και απραγματοποίητη ευχή μου είσαι, ακόμη και την ώρα που κοιμάσαι στο πλευρό μου.. Η αναπνοή σου ήρεμη, γαληνεμένη. Σε ποιους ουρανούς αρμενίζουν άραγε τα μάτια σου τα σφαλιστά;
Το περίγραμμά σου διαγράφεται μέσα στο μισοσκόταδο, θολό και σίγουρο μαζί.
Είσαι ένα πλάσμα γλυκό, ντυμένο τη μορφή ενός άντρα στιβαρού.
Κοιμήθηκες μέσα στην αγκαλιά μου, μαξιλάρι σου έκανα το στήθος μου, σε κανάκεψα με χάδια, σαν μωρό.
Ξύπνησα μέσα στη νύχτα, μέσα στη δική σου αγκαλιά, που σαν κλοιός με φυλάει από τα πάντα.
Κι έτσι, άγρυπνη τώρα, θα σου μιλήσω, θα σου φωνάξω με τα βουρκωμένα μάτια μου, όλες εκείνες τις αλήθειες, που με πλημμυρίζουν, που με ισοπεδώνουν..
Με κάνεις να θέλω να γράφω, να γράφω ασταμάτητα..να απλώνω τα χαρτιά μου και να σε ζωγραφίζω πάνω τους, σαν να σου κάνω το πορτραίτο.. σαν τα φιλιά μου πάνω στο κορμί σου, έτσι καρφώνονται οι λέξεις μου, με τη μελανή τους αγάπη, πάνω στον καμβά σου..
Με κάνεις να θέλω να ανασαίνω βαθιά, όπως ακριβώς την ώρα εκείνη που μπαίνεις μέσα μου, τρυφερά ή δυνατά..
Με κάνεις να θέλω να μην κλείσω ούτε για ένα δέκατο του δευτερολέπτου τα βλέφαρά μου, μην τυχόν και χάσω τη θέα σου για μια απειροελάχιστη χρονική στιγμή..
Με κάνεις να φωνάζω το όνομά σου, κάθε φορά που σφαδάζουμε αγκαλιά στον πιο δικό μας ρυθμό..
Με κάνεις να θέλω να πεθάνω την ίδια εκείνη απόκοσμη στιγμή που ο χρόνος σταματά στο φιλί σου, για να έχω την τύχη να λήξω μέσα σε τέτοια γλύκα τη ζωή μου..
Με κάνεις να νιώθω τη χαρά μικρού παιδιού που γνωρίζει για πρώτη φορά τη γεύση της ζάχαρης..
Με κάνεις, έρωτά μου, να αφήνομαι με όλη μου τη θέληση, ευάλωτη, στα δυνατά σου χέρια, με την ευχή να μην βγω ποτέ από μέσα τους..
Με κάνεις γυναίκα, τρελή κι ερωτευμένη, σε βαθμό που καμία από τις πέντε αισθήσεις μου δεν αντιδρούν, παρά σου αφιερώνονται..
Ξημερώνει.. κινείσαι ανεπαίσθητα και βάζεις το χέρι σου επάνω στο μάγουλό μου.. “Καλημέρα αγάπη μου “, ψιθυρίζεις και κλέβεις την Καλημέρα μου με ένα φιλί.
Κι ο ήλιος μου ανατέλλει.