Οι άντρες φοβούνται αλλά δεν φοβούνται να φοβηθούν!

Γράφει ο Νίκος Γρηγορόπουλος

Μερικές φορές φοβάμαι να κλείσω την πόρτα του υπνοδωματίου γιατί νομίζω ότι είναι κάποιοι μέσα..
μερικές φορές σηκώνομαι για να πάω στο μπάνιο και σα να βλέπω φευγαλέα ένα σκύλο να με περιμένει στο χωλ..
περνάω γρήγορα μπροστά από τα παράθυρα γιατί νιώθω ότι κάποιος είναι απ’έξω..

Μια μαύρη γλίτσα υπάρχει στην σουφρα της μπανιέρας αλλά όταν αμέσως ξανακοιτάω δεν υπάρχει τίποτα..
Κάτι τσακ τσουκ ακούγονται από τα υπόλοιπα δωμάτια από τις συστολές που προκαλεί το κρύο στα έπιπλα..
Αναρρόφηση στις υδραυλικες εγκαταστάσεις της πολυκατοικίας προκαλούν την βρύση της κουζίνας μου να φτύσει μια γουλιά νερό στο νεροχύτη..

Αλλάζω δωμάτιο και στην διαδρομή με ακολουθεί ο φόβος και ένας βομβητής μπιιιιιιπ μέσα στα αυτιά μου..
ξαναγυρνάω στο υπνοδωμάτιο και παρακαλώ την τύχη να διώξει κάθε ηχητική σύμπτωση..

Ξαπλώνω και κλείνω τα μάτια αλλά τα αυτιά μου είναι καρφωμένα σε όλο το σπίτι και με πείθω ότι δεν φοβάμαι γιατί είμαι άντρας και οι άντρες δεν φοβούνται (λένε)..

Τελικά όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι τρόμου που παίζω χρόνια και μου αρέσει γιατί είναι γρήγορο, πετυχαίνει πάντα και με κάνει πιο δυνατό γιατί.. οι άντρες φοβούνται αλλά δεν φοβούνται να φοβηθούν!