Γράφει η Blonde Komando.
Τακτοποιώντας μία πρωινή υποχρέωση σήμερα, ήλθα πρόσωπο με πρόσωπο με τη νέα γενιά γυναικών…κάπου κοντά στα 18. Για την ακρίβεια έμοιαζαν με γυναίκες αλλά δεν παίρνω και όρκο.Τα μαλλιά τους ήταν βαμμένα στο επίκαιρο κόκκινο του πασχαλινού αβγού. Της μίας πολύ μακριά, της άλλης όμως κοντοκουρεμένα σα να είχε μόλις καταταγεί στα ΛΟΚ. Το μακιγιάζ στην καλύτερη φανέρωνε επιρροές από Debbie Harry και στη χειρότερη από τον Robert Smith των Cure. Τώρα που το σκέφτομαι έμοιαζαν κιόλας σα να ήταν αδέλφια! Με τον Robert Smith δυστυχώς και όχι με τη Debbie Harry.
Το styling επικό. Φαρδιές φόρμες από αυτές που μετατρέπουν το γυναικείο σώμα σε σακί με πατάτες σαν αυτά που έχει ο αγρότης θείος μου στην αποθήκη του στη Θήβα. Φλατ αρβύλες και το χαρακτηριστικό περπάτημα της πάπιας, αυτό που έχουν όσες δεν έχουν μάθει να συμπεριφέρονται σαν γυναίκες και δεν ξέρουν πώς να λικνίζουν τους γοφούς τους με εξωστρέφεια. Η μία φορούσε κοντό μπλουζάκι, από το οποίο ξεπρόβαλλε η χαρακτηριστική “μπυροκοιλιά” που φωνάζει ότι τρέφεται με Goodys και μπύρες Bud (ή Corona ή Mythos, δε θα τα χαλάσουμε εκεί).
Επειδή όμως ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, το αποκορύφωμα ήταν το piercing. Οι συγκεκριμένες κοπέλες θα είχαν ξεσηκώσει όλο το JFK αν περνούσαν από ανιχνευτή μετάλλων. Δεν πρέπει να υπήρχε σημείο του σώματός τους στο οποίο να μην υπάρχει σκουλαρίκι. Αυτομάτως σκέφτηκα ότι ο μόνος άνδρας που θα μπορούσε να ερωτευτεί κάποια από τις δύο αυτές κοπέλες θα έμοιαζε με τον Έντουαρντ τον Ψαλιδοχέρη.
Όταν όμως τις άκουσα να μιλάνε κατάλαβα ότι ο Έντουαρντ θα τους έπεφτε πολύ τελικά. Το λεξικό τους περιοριζόταν σε αυτή τη λέξη με τα πολλά “α” (που έλεγε κάποτε ο Γυμνασιάρχης μου) και στην άλλη που είναι συνώνυμη του “σαλτάρω” αλλά αρχίζει από “γ” και είναι λιγότερο ευγενική.
Μήπως λοιπόν την επόμενη φορά που θα κατηγορήσουμε τους άνδρες ότι είναι ανύπαρκτοι, να κάνουμε την αυτοκριτική μας? Μήπως τελικά το πρόβλημα ξεκινά από το θάνατο της θηλυκότητας εκεί έξω? Για να είσαι γυναίκα δεν αρκεί να έχεις γυναικείο σώμα. Και όπως είχε πει κάποτε η θεά Marlen Dietrich: “Darling, the legs aren’t so beautiful, I just know what to do with them”.
LoveLetters