Γράφει η Οδύσσεια
Καστανός με δυο μπλε υπέροχα μάτια κι ανήσυχο πνεύμα, ψάχνεις.
Αδύνατος και γυμνασμένος γύρω στα τριάντα μπαίνεις σε μια εφαρμογή στο διαδύκτιο.
Ποστάρεις τις πιο καλές σου φωτογραφίες και φτιάχνεις γρήγορα ένα προφίλ γόη που ξέρει τι θέλει.
Περιμένεις μερικές μέρες και να.. Το πρώτο ψάρι τσίμπησε.
Τσεκάρεις το προφίλ της, όμορφη καλοβαλμένη ξανθά μαλλιά πράσινα μάτια. Κοιτάς την ηλικία 19 χρόνων!
Μμμ.. καλή φαίνεται κι αρχίζεις το παιχνίδι.
Ξέρεις καλά τους όρους αφού εσύ τους θέτεις και γι αυτό σου είναι εύκολο.
Εύκολο να παίξεις με μια καρδιά ακόμα γιατί όχι; Πλάκα έχει!
Και ξεκινάς .
Κομπλιμέντα, γλυκόλογα, θεωρίες για ανάγκη συναισθηματική, για σχέσεις ζωής, για έρωτες δίχως τέλος, για ρομαντικές κομεντί και πάει λέγοντας.
Το κορίτσι από την άλλη πλευρά διψάει για έρωτα για αγάπη για αποδοχή!Έτσι είναι τα νιάτα θέλουν και επιβάλλεται να ζουν τη στιγμή.
Περνούν οι μέρες και οι κουβέντες γίνονται ρουτίνα ξαφνικά αποκτούν νόημα στην καθημερινότητα της που έχει πολλές απαιτήσεις και η συνήθεια γίνεται ανάγκη και η ανάγκη γεννά συναισθήματα και τα συναισθήματα ξυπνούν τον έρωτα.
Τσεκάρει συχνά το τηλέφωνο της περιμένοντας ένα δικό σου μήνυμα κι εσύ
που είσαι καλός παίκτης ξέρεις πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να στείλεις και στέλνεις.
Κι εκείνη σε ερωτεύεται κι εκείνη κάνει όνειρα και σου ανοίγει την καρδιά της και έρχεται η ώρα που σου χαρίζει την καρδιά της.
Συναντιέστε από κοντά και αφήνεται να την παρασύρει το κύμα του έρωτα που για πρώτη φορά στη ζωή της νιώθει. Περνάτε λίγες μέρες μαζί και έρχεται η ώρα να γυρίσει ο καθένας σπίτι του στην καθημερινότητα του.
Τώρα, έχοντας χάσει τον ύπνο της, έχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου περιμένει πάνω από το τηλέφωνο.
Περιμένει ένα σημάδι σου, ένα σχόλιο σε μια φωτογραφία της, μια καρδούλα ίσως σε μια της ανάρτηση.
Και τότε εμφανίζεται ο αληθινός σου εαυτός.
Δε στέλνεις τίποτα κι ας ξέρεις ότι περιμένει..
Δεν σηκώνεις το τηλέφωνο γιατί οι αναπάντητες της, σου ανεβάζουν τον εγωισμό…
Δεν σχολιάζεις καμία φωτογραφία της κι ας είσαι σίγουρος ότι για σένα τις ανεβάζει στο διαδίκτυο..
Δεν σε νοιάζει κι ας ξέρεις ότι την πλήγωσες χωρίς να το αξίζει.
Πόσο πιο όμορφος αλήθεια θα ήταν ο κόσμος αν η ασχήμια της ψυχής του καθενός φαινόταν στο πρόσωπο του;
Πόσο πιο εύκολο θα ήταν να αποφύγουν οι ευαίσθητοι άνθρωποι τις κακοτοπιές αν μπορούσαν να τις δουν;
Πόσο πιο τίμιο θα ήταν να είχε ο κάθε γόης τα κότσια να πει ότι θέλει να περάσει την ώρα του χωρίς να τάζει έρωτα;
Δυστυχώς κάθε φορά που αρχίζει αυτό το παιχνίδι εξουσίας μόνο έρωτας δεν είναι.
Και σε ρωτώ εσένα που διαβάζεις αυτό το γράμμα τώρα : «υπάρχει έρωτας ;»
Υπάρχει έρωτας αληθινός στην εποχή μας ή όλα είναι ένα παιχνίδι εξουσίας πίσω από τη δύναμη που μας παρέχει μια άψυχη οθόνη;
Γι’αυτό σου λέω γόη με τα μπλε μάτια, την επόμενη φορά που θα αρχίσεις το παιχνίδι σκέψου.
Σκέψου ότι, δεν είναι καθόλου αστείο να αφήνεις έναν άνθρωπο ξεκρέμαστο χωρίς να του δίνεις καμία εξήγηση.
Δεν είναι καθόλου αστείο να αφήνεις συντρίμμια στο πέρασμα σου..
Δεν είναι καθόλου αστείο στο όνομα του έρωτα να παίζεις με σημαδεμένη τράπουλα.
Τέλος, δεν είναι καθόλου αστείο να είσαι τόσο μαλάκας!
